Θυμάμαι τα πάντα για σένα...Έχω βλέπεις, μνήμη ελέφαντα...Και περιμένω τη μέρα που θα σε δω επιτέλους...Θα είναι η πρώτη μέρα χαράς...Απο τις πολλές που θα ακολουθήσουν...Και είναι τόσα πολλά που έχω να σου πω...Η αναμονή με κουράζει, και αναρωτιέμαι, γιατί δεν θέλουν κάποιοι να σε δω...Τι έχουν κάνει; Προφανώς πολλά...Γιατί δεν γίνεται να έχω δει όλο τον κόσμο άθελα μου, αλλά όχι, εσένα! Αυγουστίνε μου, είσαι για μένα τα πάντα...Το ξέρεις;