Το ανάθεμα την τύχη μου, το έχω πει πάρα πολλές φορές, και όχι άδικα...Δεν είναι λίγες οι περιστάσεις, στις οποίες αδικήθηκα, αλλά ποτέ κανείς δεν έκανε κάτι να δικαιωθώ! Είτε επειδή είχαν όφελος απο μένα, είτε επειδή είχαν όφελος απο κάποιον τρίτο, ή κατάσταση...Αναρωτιέμαι, ως πότε θα πρέπει να κάνω τα στραβά μάτια, ως πότε η ζωή μου θα είναι σε ένα τέλμα...Ειλικρινά σας μιλάω, όταν μια μέρα μου πάει και κάτι καλά στη ζωή, δεν θα το πιστεύω!!! Όχι επειδή δεν θα το περιμένω να συμβεί, γιατί περιμένω πολλά χρόνια τώρα, αλλά επειδή στην κυριολεξία, τίποτα μα τίποτα δεν μου έτυχε καλό!!! Αναρωτιέμαι λοιπόν, πότε στην οργή θα βρεθεί μια δουλειά της προκοπής για μένα, γιατί μορφωμένος άνθρωπος είμαι, απο καλή οικογένεια, πότε θα κάνω τη ζωή που θέλω, γιατί ως τώρα δεν την έκανα απο λάθος χειρισμούς τρίτων, πότε θα πάρω πίσω όσα μου έκλεψαν, πότε θα πραγματοποιηθούν γενικώς τα όνειρα μου...Βαρέθηκα...Αυτή είναι η σωστή λέξη...Δεν καταλαβαίνω, γιατί πρέπει να κουβαλάω στις πλάτες μου τα λάθη άλλων...Γιατί πρέπει να υπομένω καταστάσεις αντίθετες στα πιστεύω μου, στα θέλω μου, αντίθετες της προσωπικότητας μου, γενικώς...Αν μου πήγαινε κάτι καλά, θα πήγαινα στην Τήνο να ανάψω λαμπάδα στην Παναγία, γιατί αν και είμαι χριστιανή δεν μου έτυχε μέχρι τώρα...Λένε ότι η στενοχώρια φέρνει πολλά, εγω έχω περάσει σε άλλο επίπεδο, στο επίπεδο της αδιαφορίας...Αδιαφορώ για όλους και για όλα πλέον...Γιατί είδα και άκουσα πολλά...Γιατί κάποιοι άνθρωποι, είναι χειρότεροι απο όσο πίστευα...Γιατί, αν και το παρελθόν έχει πεθάνει, το βλέπω συνέχεια μπροστά μου, είτε μέσω ανθρώπων, είτε μέσω καταστάσεων...Και λυπάμαι όσους το έφεραν ξανά μπροστά μου, γιατί απέδειξαν ότι δεν αξίζουν μια...Και ότι και αν είχα σκεφτεί για αυτούς, δυστυχώς έπεσα μέσα, χιλια τα εκατό...Λυπάμαι για τα χρόνια που έχασα...Λυπάμαι, για τα όνειρα μου που δεν θα πραγματοποιηθούν, επειδή είμαι ακόμα ανάμεσα σε λάθος άτομα και σε λάθος χώρο...Αδιαφορώ όμως, για οτιδήποτε συμβεί απο δω και πέρα...Γιατί δεν θα είμαι απλή παρατηρητής πλέον, σε αρρωστημένες καταστάσεις...Είναι δικαίωμα μου, να αντιδράσω, όπως έπρεπε να το έχω κάνει προ ετών...Είναι δικαιωμά μου, να κάνω τη ζωή που θέλω...Γιατί κάποιοι άνθρωποι, δεν είναι ούτε για φτύσιμο...Και δεν τους αξίζει καμιά συγχώρεση...