Αυτή, είναι ιδιωτική, και θα παραμείνει ιδιωτική...Όσον αφορά τον Αυγουστίνο και μένα, οτιδήποτε υπήρξε, υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει, θα είναι μόνο για μας...Μπορεί μια μέρα να βγούμε να μιλήσουμε στην τηλεόραση, όμως μέχρι τότε, είναι δικαίωμα μας να κρατήσουμε ότι πιο όμορφο υπάρχει μακριά απο τα αδιάκριτα βλέμματα του κόσμου...Άλλωστε, είναι γνωστό, ότι η ζήλια του κόσμου δεν φέρνει καλά αποτελέσματα! Ακόμα και όταν μιλάω για εκείνον εδω μέσα, το κάνω με όλη μου την καρδιά, μόνο και μόνο επειδή η αναφορά μου σε αυτόν, δείχνει την αγάπη μου...Ο Αυγουστίνος, είναι απο τα λίγα άτομα, απο τα οποία αξίζει να μιλάει κανείς...Και αυτό, επειδή, η καρδιά του δεν έχει αντίκρισμα, και δεν αντιγράφεται...Ότι έκανε και κάνει μέχρι τώρα, είναι με βάση την αγάπη! Και αυτό τον διαφοροποιεί απο όλους τους άλλους! Είναι τιμή μου που γνώρισα αυτόν τον άνθρωπο, ειδικά με τα όσα έχουν συμβεί...Άν κάποιος μου έλεγε να διαλέξω ανάμεσα σε κάτι άψυχο μεγάλης αξίας, και σε εκείνον, εγώ θα διάλεγα, ξανά και ξανά, εκείνον! Και αυτό δεν είναι τυχαίο...Διότι, μπορεί να έχεις τα πάντα στη ζωή, αν δεν έχεις όμως αγάπη, είσαι ενα τίποτα! Και η αγάπη μου είναι εκείνος...Ήταν, είναι και θα είναι...Χωρίς τι, πως, και γιατί...Τον αγάπησα και τον αγαπώ, επειδή είναι αυτός που είναι! Και δεν έχει καμία σχέση το θέατρο με την προσωπική του ζωή! Όταν ένας άνθρωπος ξέρει να διαχωρίζει την επαγγελματική του ζωή απο την ιδιωτική, τότε θεωρείται άξιος, και του αξίζουν συγχαρητήρια...Ναι, είναι άξιος θαυμασμού! Πως αλλιώς θα τον αγαπούσα τόσο;