Όχι δεν αναφέρομαι στον αγαπημένο μου Χάρυ Πότερ και στο πόσο όμορφα Χριστούγεννα έκανα συντροφιά με το οπτικοακουστικο του υπερθεαμα...

Αναφερομαι σε μενα.

Πως γινεται να ειμαι ενας μικρος μαγος.

Να καθομαι σε τοσα καρφια πανω και να μην πονω.

Να εξαφανιζομαι απο τη ζωη ανθρωπων αλλα να μη τους εξαφανιζω απο την καρδια μου.

Να πινω και να μη τους βριζω ουτε να τους ξεχνω

Μα να τους αγαπω.

Για καποιο λογο τους εφερε ο Θεουλης στη ζωη μου

Για να τους αγαπησω και να τους χασω

Για να νοιωσω το κενο στην καρδια μου

Για να συγκινηθει και να καταλαβω πως διαθετω...καρδια...