Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα, έχει σημασία για μένα...Οτιδήποτε δεν άξιζε, το πέταξα προ ετών, οτιδήποτε αξίζει, είναι στη ζωή μου ανα πάσα στιγμη.. Κοιτάζω πίσω, μόνο για να πω μια φορά ακόμα αντίο στο παρελθόν μου, και να προετοιμαστώ για ενα υπέροχο μέλλον! Αυτό που κράτησα απο το παρελθόν, διότι, όλα τα άλλα, έχουν <πεθάνει> για μένα, κυριολεκτικά και μεταφορικά, είναι, όλα όσα πέτυχα στη ζωή μου, και μάλιστα χωρίς τη βοήθεια κανενός, παρά μόνο, την υποστήριξη και την αγάπη, αγαπημένων της οικογένειας μου...Νιώθω περηφανη για μένα, και για όλα όσα με αντιπροσωπεύουν...Είναι ίσως, η πρώτη φορά στη ζωή μου, που τολμάω να συνεχίσω, χωρίς κατάλοιπα απο το παρελθόν, να μου κόβουν τα φτερά για παρακάτω, να μου κλείνουν το δρόμο για μια πετυχημένη πλέον, πορεία...Εν αναμονή των Χριστουγέννων, νιώθω μέσα μου, ένας άλλος άνθρωπος! Λες και κοιμήθηκα, και ξύπνησα σε μια άλλη εποχή, εκεί ακριβώς που θέλω, με όλα όσα πάντα ήθελα! Κάνοντας εναν απολογισμό ζωής, έχω να πω, ότι μέχρι εδω που έφτασα, δεν είναι λίγο! Όπως λέει και ο Καβάφης! Μόνο που αυτή είναι η αρχή! Διότι μέχρι τώρα, το μόνο που έκανα ήταν, να είμαι επόπτης του όλου συνόλου, αλλά και γενικών γεγονότων! Ειλικρινά σας μιλάω, τίιποτα δεν είναι ικανό να με πτοήσει πλέον! Ούτε παλιά με πτόησε, απλά, κάποια πράγματα νόμιζα ότι δεν θα γίνουν, τώρα όμως, όλα είναι διαφορετικά, επειδή είμαι σε καλό δρόμο! Όχι, τίποτα δεν είναι τυχαίο! Ακούω τη λογική μου, και την καρδιά μου ταυτόχρονα...Υπέροχος συνδιασμός, ανάμεσα σε ουτοπίες! Τι και αν όλα γύρω μου, είναι μια ουτοπία; Η φωνή μέσα μου, μου λέει, έχεις νικήσει! Ο πόλεμος που ξεκίνησε εδω και καιρό, φαίνεται πως ήρθε η ώρα να τελειώσει...Άλλωστε, κανείς δεν μπορεί να πολεμήσει για πολύ, έναν άνθρωπο ο οποίος γεννήθηκε νικητής! Δεν με ενδιαφέρουν ούτε τα όσα λέγονται, ούτε τα όσα συμβαίνουν γύρω μου...Εγώ, ακολουθώ ενα δρόμο διαφορετικό απο τον καθένα, ο οποίος δεν ήταν εύκολος, και όμως τον περπάτησα...Οι περισσότεροι, τα παράτησαν στη διαδρομή, όχι όμως και εγώ...Διότι, γνώριζα εξ αρχής, ότι όλα όσα συνέβαιναν, δεν ήταν για μένα, διότι εγώ δεν ήμουν ποτέ για τα απλά ούτε για τα εύκολα...Χρειάστηκε πολλές φορές να πάω αντίθετα απο το ρεύμα, προκειμένου να πω με τον τρόπο μου στους άλλους, ότι δεν ανήκω εκεί...Ότι γεννήθηκα για κάτι άξιο και μεγάλο, ότι ο Θεός ανέκαθεν με προόριζε για κάτι καλύτερο...Έτσι λοιπόν...Το παρελθόν, όπως είπα, έχει πεθάνει για μένα, και τίποτα δεν θα μππορέσει ποτέ να το <αναστήσει>...Τα πάντα ρέει, όπως έλεγε ο Ηράκλειτος, και εγώ πάντα έβρισκα τον τρόπο να ξεφεύγω απο την πραγματικότητα, όταν έπρεπε να σκεφτώ τον εαυτό μου και την υγεία μου, πάντα όμως, ήμουν εκεί, στα δύσκολα, τόσο για μένα, όσο και γα τους άλλους...Έφτασε η ώρα όμως, να σκεφτώ μόνο εμένα, όχι μόνο λόγο ηλικίας, αλλά και απραγματοποίητων ονείρων...Η φωνή μέσα μου, μου λέει, ότι έχω πολλά ακόμα να κάνω, αλλά με τους σωστούς ανθρώπους...Που θα πάει! Θα τους βρω! Πριν την έλευση των Χριστουγέννων και του νέου χρόνου, πατάω ενα κουμπάκι, και το παρελθόν, πάει δια παντώς στα σκουπίδια! Διότι, εκεί είναι η θέση του! Αναφερομουν κατά καιρούς σε αυτό, επειδή ήθελα να μάθω κάποια πράγματα! Τώρα που τα ξέρω, είναι περιττό να γυρνάω πίσω...Και μόνο στην ιδέα, τρελαίνομαι...Η επιτυχία μου είναι δεδομένη...Ανέκαθεν μου άρεσε να οραματίζομαι το μέλλον μου, δεν το κοινοποιούσα όμως στον καθένα, μη σας πω, και πουθενά...Κρατούσα και κάτι για τον εαυτό μου, άλλωστε, όταν κοινοποιείς κάτι, σχεδόν ποτέ δεν συμβαίνει, δεν ξέρω γιατί, ίσως το σύμπαν έχει άλλη γνώμη! Αυτή τη φορά όμως, θα αναγκαστεί ακόμα και αυτό να ακολουθήσει τα δικά μου  πιστεύω, τις δικές μου αξίες, τα δικά μου οράματα! Δεν μπορεί να κάνει αλλιώς! Το λιοντάρι μέσα μου, συνήθως βρυχάται επειδή βλέπει το άδικο, μέχρι τώρα όμως, δεν αποφάσιζε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του! Θα έλεγα, πως περίμενε την κατάλληλη στιγμή! Όσα και αν καταγράψει ο ανθρώπινος νους κατά τη διάρκεια της ζωής μας, δε φτάνει, στα όσα καταγράφει σε μια αστραπιαία στιγμή, πάνω στην έξαψη κάποιου γεγονότος...Ίσως για αυτό δεν δίνω σημασία σε τίποτα πλέον...Επειδή έχει κλείσει ο κύκλος, ανάμεσα σε μένα και στο παρελθόν προ πολλού...Αυτό έπρεπε να συμβεί, προκειμένου να ανοίξει ένας καινούριος κύκλος...Μόνο που αυτός, περιλαμβάνει μόνο τα άτομα που με αγαπούν πραγματικά, αλλά και τα όσα θέλω εγώ να γίνουν, απο δω και πέρα...Πρώτη φορά στη ζωή μου, νιώθω ελεύθερη απο δεσμά ετών, τα οποία, το μόνο που έκαναν, ήταν να με κρατούν πίσω...Τα συγκεκριμένα δεσμά, δεν ήταν απο ατσάλι, ανα πάσα στιγμή μπορούσα να φύγω, απλά έμενα, για τους δικούς μου λόγους...Κοιτπάω γύρω μου, τα θρύψαλα, απο σπασμένα κομμάτια ανεκπλήρωτων ονείρων, και όμως, δεν λυγίζω. Ποτέ δεν λύγισα εξάλλου...Απλά, έβλεπα απο το δικό μου παράθυρο, και σημείωνα στο δικό μου μπλοκάκι, οτιδήποτε παρατηρούσα! Ταξινόμησα τα πάντα, ώστε να μη χάνω άλλο χρόνο μεθαύριο ψάχνοντας...Και είμαι ετοιμη να υποδεχτώ τα καινούρια στη ζωή μου! Αλήθεια, ποιος είπε, ότι είναι αργά για κάτι; Ποτέ δεν είναι αργά, απλά τα δικά μου θέλω πλέον, δεν έχουν καμά σχέση με τα θέλω της εικοσάχρονης κοπέλας, που πριν απο πολλά χρόνια σχεδιάζε, χωρίς τον ξενοδόχο, δυστυχώς! Ευτυχώς όμως, κάθε εμπόδιο για καλό, και αυτό το συνειδητοποίησα προ ετών, μέχρι σήμερα! Μετά απο κάποια γεγονότα λοιπόν, δεν ξανασχεδιάσα ποτέ, και τίποτα, και πάντα προτιμούσα να πράττω αναλόγως τη στιγμή! Τελικά, αυτό είναι και το καλύτερο! Μετάνιωσα για πολλές επιλογές, αλλά δεν πρόκειται να μετανιώσω για τα όσα κατάφερα στη ζωή μου! Πολλοί θα έλεγαν, πως δεν έχει σημασία να πετύχεις κάτι, αν δεν ασχοληθείς με αυτό...Είναι εν μέρει αλήθεια, παρόλα αυτά όμως, δεν θα είχα την ικανοποίηση, ότι είμαι πολύ διαβασμένη απο τα όσα έμαθα κατά τη διάρκεια της ζωής μου! Κάποια πράγματα δεν έπρεπε να γίνουν, όμως έγιναν, για να αλάξω εγώ, σαν άνθρωπος και ως προσωπικότητα...Κάποια άλλα, δεν θέλω πλέον να γίνουν, γιατί με την αλλαγή μου ως άνθρωπος, άλλαξαν και οι προτεραιότητες μου! Τα θέλω μου! Αυτά που θέλω σήμερα, δεν τα σκεφτόμουν καν, χτες! Αυτά τα Χριστουγεννα λοιπόν, θα με βρουν, πρώτα ο Θεός, αλλαγμένη, εντός, εκτός και επι τα αυτά! Η εσωτερική μου αναγέννηση, είναι στην ουσία, μια καινούρια ταυτότητα ζωής! Τίποτα δεν θυμίζει πλέον τα παλιά, και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό! Αυτό που είμαι σήμερα, το χρωστάω στους γονείς μου, ειδικά στον πατέρα μου, ο οποίος ήταν ανέκαθεν το πρότυπο μου! Αναμένοντας λοιπόν τα Χριστούγεννα, και έχοντας πετάξει προ πολλού όλα τα σκουπίδια απο τη ζωή μου, ανοίγω την πόρτα στο καινούριο, θέτωντας εξ αρχής τα θέλω μου επι τάπητος! Και απο το παράθυρο αναπνέω ξανά, όπως ποτέ άλλοτε, τον αέρα γενικής ανανέωσης! Αλήθεια! Πόσα χρόνια έχασα για το τίποτα! Αλλά πόσα ακόμα έχω μπροστά μου, να ζήσω όπως ποτέ δεν έζησα!