Υπάρχουν πολλοί πονηροί άνθρωποι εκεί έξω...Άνθρωποι οι οποίοι θέλουν πάση θυσία κάτι, αλλά για να το αποκτήσουν καταφεύγουν σε τέτοια μέσα...Αμφιβάλλω όμως, αν σκέφτονται μακροπρόθεσμα...Αμφιβάλλω, αν έχουν επίγνωση των πράξεων τους...Γιατί άραγες να πατούν επι πτωμάτων για κάτι; Τόσο πολύ σημαντικό είναι; Για να φανούν ότι είναι άξιοι ενώ δεν είναι; Για να κάνουν τη ζωή ενός άλλου, χωρίς ο άλλος να το γνωρίζει; Για να κερδίζουν συνεχώς, τη στιγμή που ο άλλος πέφτει; Μα το θέμα είναι, να μπορείς να αποκτήσεις κάτι, χωρίς να καταφύγεις σε τέτοια μέσα...Γιατί ότι και αν αποκτήσεις, δεν θα είναι αληθινό...Και αν κάτι δεν είναι αληθινό, πιο το όφελος να το κατέχεις; Ειδού η απορία...Εκτός και αν το θέλεις τόσο πολύ, ώστε να φτάσεις στο σημείο να κάνεις τα πάντα! Ως πότε όμως; Έχου σκεφτεί όλοι αυτοί οι άνθρωποι εκεί έξω, την επόμενη μέρα μιας επιλογής, ή μιας πράξης; Διότι, δεν είναι μόνο να δείξεις ότι εφόσον δεν είσαι έξυπνος, με την πονηριά κερδίζεις κάτι, αλλά και το γεγονός, ότι, μια μέρα, όλα όσα έκανες θα σου γυρίσουν μπούμερανγκ! Και τότε; Θα επιστρατεύσεις πάλι την πονηριά σου, προκειμένου να ανέβεις; Και μετά; Είσαι σε θέση να πέσεις στα χώματα για να ξανακερδίσεις αυτό που δεν σου ανήκει; Μα για όνομα του Θεού και της Παναγίας! Τόσο χαζός είσαι; Τόσο επιπόλαιος; Γιατί νομίζεις ότι αυτή η πρόσκαιρη επιτυχία θα είναι για πάντα; Μήπως έκανες συμφωνία με το Θεό; Και αν συμβεί καμιά στραβή στο δρόμο, πως θα αντιδράσεις; Διότι στις στραβές δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με πονηριά...Πρέπει να είσαι έξυπνος για να επιβιώσεις! Εκεί έξω, υπάρχουν τα λεγόμενα κοράκια, έτοιμα να σου ρουφήξουν το αίμα σε μια στραβή...Απλά θα περιμένουν το λάθος σου...Και αν απέκτησες κάτι με πονηριά, θα το μοιριστούν αμέσως...Αλλά τότε, δεν θα <επιζήσεις> για πολύ, για να καταστρώσεις σχέδιο διάσωσης σου...Γιατί λοιπόν με πονηριά, και όχι με εξυπνάδα; Είναι τόσα πολλά που έχω δει γύρω μου...Και πραγματικά αναρωτιέμαι, για πιο λόγο να ανέβω μια σκάλα ετοιμόρροπη, όταν υπάρχει η σταθερή ακριβώς δίπλα; Γιατί όταν ο άλλος μου έχει πάρει τα πάντα, να με φοβάται και να μου κλείνει διαρκώς το δρόμο; Αυτό με κάνει να αναρωτιέμαι διπλά...