Δεν περίμενα ποτέ, να δω απο κοντά, την τιμωρία ενός ανθρώπου, όχι απο ανθρώπινο χέρι, αλλά απο τη Θεία Δίκη...Έγινε, απρόσμενα, και χωρίς να το έχω σκεφτεί καν, μια και απλά ήθελα να μάθω, τι ακριβώς με ήθελε, μετά απο τόσα χρόνια...Απόρησα όταν μου ζήτησε συγνώμη για ότι είχε κάνει, επειδή είχε τύψεις, και επειδή <έφευγε>...Η αλήθεια είναι ότι τον λυπήθηκα, δεν τον έβλεπα σαν εχθρό μου, αλλά σαν ένα πονεμένο άνθρωπο...Πιστεύω, ότι κανένας άνθρωπος, ότι και αν έχει κάνει, δεν πρέπει να τιμωρείται με τέτοιο τρόπο...Εκείνος, παραδόξος, ήθελε να τον δω, μετά απο τόσα χρόνια, και μάλιστα απο τη στιγμή που είμασταν δυο ξένοι, λόγο εθελούσιας απουσίας του, αλλά ήταν, επειδή είχε τύψεις...Ναι, τον συγχώρεσα, αλλά μέχρι εκεί...Θα μου πείτε, πως γίνεται να συγχωρέσεις κάποιον, όταν σου έχει φερθεί τόσο άσχημα; Και σεις το ίδιο θα κάνατε, διότι, η τιμωρία του ήταν πολύ σκληρή, η Θεία Δίκη που λέγαμε...Αναρωτιέμαι, γιατί ο Θεός επιτρέπει τέτοια πράγματα, εφόσον υπάρχει...Όχι μόνο για τους κακούς ανθρώπους, αλλά και για τους καλούς...Εγώ είμαι Χριστιανή Ορθόδοξη, πιστεύω στο Θεό με όλη μου την καρδιά! Δεν πρέπει να είμαστε εκδικητικοί απέναντι στους εχθρούς μας, γιατί θα το κάνει ο θεός! Αποδεδειγμένο! Είδα λοιπόν εναν απο τους εχθρούς μου να πεθαίνει, με πολύ άσχημο τρόπο, είχε καρκίνο...Μα το Θεό, δεν χάρηκα, αν και θα μπορούσα...Το μόνο που έκανα, όσο ήμουν δίπλα του, ήταν να τον ακούω να μου μιλάει για τα πως και τα γιατί...Ήξερε ότι <έφευγε>...Μου το είπε, αν και το είδα απο μόνη μου...Μου είπε, άστους να νομίζουν ότι δεν ξέρω, εγω σε φώναξα επειδή <φεύγω>...Τον συγχώρεσα, αλλά μέχρι εκεί...Διότι δεν έβλεπα τον εχθρό μου, αλλά ένα πονεμένο άνθρωπο...Και μετά το θάνατο του, όπως ξεκινήσαμε, έτσι και καταλήξαμε με όλους τους υπόλοιπους...Σαν ξένοι...Ούτε ήθελα, ούτε θέλω καμιά επαφή μαζί τους...Έκανα το καθήκον μου, πήγα να δω τον εχθρό μου, αλλά μέχρι εκεί...Τέλος...Υπάρχει Θεία Δίκη, για όλους και για όλα...Μου ζήτησε <συγνώμη>...Τον συγχώρεσα, τέλος...Καμιά φορά, όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο...Όσον αφορά τη Θεία Δίκη που λέγαμε, κάποιος θα έλεγε, ευτυχώς που υπάρχει...Εν μέρει, ναι...Απο την άλλη όμως, σκέφτομαι, ότι κανένας δεν έχει δικαίωμα να κρίνει, για να μην κριθεί...Ειδικά, όταν δεν γνωρίζει όλα τα γεγονότα, όπως είπα...Η Θεία δίκη, είναι παρούσα εκεί που είναι απούσα η δικαιοσύνη...Αλλά ποιος είναι δίκαιος, αν δεν τον συμφέρουν τα όσα συμβαίνουν; Ποιος είναι δίκαιος, όταν έχει όφελος απο κάποιον; Κανείς...Αποδεδειγμένο...Οπότε, κανονικά, όταν έρχεται η Θεία Δίκη, πρέπει να χαιρόμαστε...Ναι, έτσι είναι...Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά του νομίσματος...Να έχεις γεννηθεί Άνθρωπος, και να λυπάσαι και τους εχθρούς σου! Και εκεί που έλεγες, να γίνει κάτι να χαρείς για τα όσα σου έκαναν, να λυπάσαι για την τιμωρία του Θεού στον εχθρό σου...Απίστευτο, ε; Οπότε, κάνεις, ότι έκανα και εγώ...Και τέλος...Πιστεύω στο Θεό, με όλη μου την καρδιά...Παρόλα όσα έγιναν...Γιατί μου έδειξε, μετά απο όλη αυτή την πορεία μου, όλα αυτά τα χρόνια, ότι, ξέρει τι κάνει! Και γιατί, το κάνει! Τον ευχαριστώ λοιπόν, για όλα! Ειδικά για τις άσχημες καταστάσεις...Γιατί μου έδειξε που πρέπει να πάω, και με ποιους...Και τι θέλω να κάνω στη ζωή μου...Ποιους να έχω δίπλα μου και ποιους όχι...Και όσο υπάρχει Εκείνος, δεν φοβάμαι τίποτα...