Πιστεύω θα το έχετε διαπιστώσει αρκετοί, εδω μέσα! Πόσες φορές μιλήσατε με κάποιον, αλλά όταν τον συναντήσατε δεν ήταν αυτός που νομίζατε; Το ίδιο ισχύει, τόσο για δουλειά, όσο και για άλλα πράγματα...Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Για πιο λόγο κάποιος να πει ψέματα για το ποιόν του, αν θέλει να δημιουργήσει μια σωστή σχέση με τους γύρω του; Ούτως ή άλλως, όταν μαθευτεί το ψέμα, όλα θα αλλάξουν! Οπότε, γιατί; Αυτή είναι μια ερώτηση η οποία με προβληματίζει εδω και χρόνια, ειδικά την εποχή που είχα fb, πριν αρκετά χρόνια δηλαδή! Ξεκίνησα με την προοπτική να μιλάω μόνο με συγγενείς μου, αλλά στην πορεία μιλούσα και με <φίλους> τους οποίους διάλεγα εγώ, με βάση διάφορα στοιχεία τα οποία δημοσίευαν για τον εαυτό τους...Η αλήθεια όμως, ήταν εντελώς διαφορετική, για αυτό το λόγο δεν συνάντησα ποτέ κανέναν απο κοντά...Το διαπίστωσα μέσα απο τις συζητήσεις μας...Ακόμα και σήμερα, μετά απο τόσα χρόνια, δεν κατάλαβα το εξής...Αν υποθέσουμε ότι τα μέσα επικοινωνίας των ανθρώπων σήμερα, είναι μια αρχή για ενδιαφέρουσες γνωριμίες, για πιο  λόγο οι άνθρωποι κρύβονται; Αν δηλαδή, θέλουν όντως να γνωρίσουν ενδιαφέροντα άτομα, με τις ίδιες βλέψεις και θέλω, γιατί δεν λένε την αλήθεια για οτιδήποτε τους αφορά; Ένας απο τους σοβαρούς λόγους που το έκλεισα προ ετών, ήταν και αυτός...Εκτός όλων των άλλων, και μπορώ να σας πω, ότι είμαι πολύ καλύτερα σήμερα! Όταν πρωτοξεκίνησα να μιλάω με κάποιους ομοιδεάτες μου, δεν φανταζόμουν τη συνέχεια! Ήταν εντελώς απογοητευτική! Το ίδιο δυστυχώς συνέβη, και με όσους γνώρισα εκεί έξω...Μου τους γνώρισαν άλλοι, δηλαδή, καμία σχέση με τα θέλω μου! Αλλά, περίμενα να δω τι θα γίνει παρακάτω! Απο την πλευρά μου, η απάντηση προς όλους, ήταν, <όχι>! Και αυτό επειδή δεν ταιριάζαμε γενικώς! Και τι κάνει ένας άνθρωπος όταν βλέπει που το πάνε οριμένοι, αλλά αυτός δεν έχει καμία διάθεση να τους ακολουθήσει; Εδω σας θέλω κάβουρα! Τι θα κάνατε εσείς; Εγώ πάντως, έφυγα με τον τρόπο μου, οριστικά και αμετάκλητα! Και αυτό, δεν θα αλλάξει! Είμαι παιδί της παλιάς εποχής! Της δεκαετίας του ΄80! Σας έχω μιλήσει για αυτή τη σπουδαία εποχή! Μου λείπει πολύ, όπως και οι άνθρωποι που γνώρισα τότε! Μπορεί να ήμουν μικρή σε ηλικία, όμως, είχα απο τότε την ικανότητα να καταλαβαίνω τους ανθρώπους...Και οι καλύτεροι μου φίλοι, μέχρι σήμερα, ήταν ανάμεσα στους συμμαθητές μου...Σας ορκίζομαι, ποτέ άλλοτε, σε όλη μου τη ζωή, δεν είχα τόσο όμορφη επικοινωνία με κάποιον! Απο το 1985, μέχρι και το 1992, όλες μου οι φιλίες ήταν άψογες, και χαρισματικές! Μιλάω για φιλίες ζωής, όχι παιχνίδι για παιδάκια! Διότι, γνώρισα πολλούς ανθρώπους κατά τη διάρκεια της ζωής μου, με ελάχιστους όμως, κατάφερα να έχω ποιοτική και αξιόλογη επικοινωνία! Άλλωστε, αυτό μετράει στις μεταξύ μας σχέσεις! Έτσι δεν είναι; Η ποιότητα, όχι η ποσότητα! Ίσως για αυτό το λόγο, θυμάμαι μέχρι σήμερα ορισμένους ανθρώπους, σα να μην πέρασε μια μέρα! Επειδή ήταν όλοι τους ποιοτικοί! Άραγες, αυτό το χρόνο, θα έχω την τύχη να τους ξαναδώ;