Χάνουμε μόνο, ότι ξεχνάμε, ότι δεν καταφέραμε ποτέ να φυλάξουμε στην καρδιά μας...Και αν η καρδιά πάψει να νιώθει, τίποτα δεν είναι το ίδιο...Το μυαλό μας, θυμάται, μόνο ότι έχει πραγματικά αγαπήσει, τίποτα άλλο...Και είναι ψέμα αυτό που λένε, πως, ο χρόνος σβήνει τα πάντα...Τίποτα δεν σβήνει, εφόσον το έχουμε αγαπήσει...Και τι είναι αυτό, που μας κάνει να αγαπάμε τόσο εναν άνθρωπο, αλλά να μη μπορούμε κάποιον, άλλο; Ο χαρακτήρας του, και οτιδήποτε μας δένει με αυτόν...Τα κοινά όνειρα, οι ίδιες βλέψεις, τα κοινά καλλιτεχνικά στοιχεία...Είναι άσκοπο να προσπαθεί κάποιος να μας κάνει να δεθούμε με κάποιον άλλο, όταν δεν θα μας συνδέσει ποτέ τίποτα μαζί του...Και θα ήταν πολύ ανώριμο εκ μέρους μου να πω, ότι μπορώ να αγαπήσω κάποιον άλλο εκτός απο τον Αυγουστίνο, όταν μας συνδέουν τόσα πολλά...