Οδυσσέας Ελύτης...Απο τους αγαπημένους μου...Όλοι, μα όλοι οι ηθοποιοί, ξέρουν τους στίχους απο το πολύ όμορφο ποίημα του, <Μονόγραμμα>...

Και όχι μόνο...Ήταν και για μένα το αγαπημένο μου ποίημα, πριν πολλά χρόνια, όταν διάβαζα γενική ποίηση διάφορων ποιητών...Δυστυχώς, δεν είχα δίπλα μου κάποιον σαν και μένα, ώστε να ανταλλάζουμε απόψεις πάνω στα γραφόμενα...Παρόλα αυτά, αυτό το συγκεκριμένο ποίημα, κάποτε με είχε εκφράσει απόλυτα...Και αυτό επειδή, ο Αυγουστίνος μου ήταν μακριά...Τίποτα δεν ήταν πιο σημαντικό απο εκείνον στη ζωή...Όσα χρόνια και αν πέρασαν...Ότι και αν έγινε...Όταν η καρδιά λέει ναι, κανείς δεν μπορεί να πει, όχι...Απο το ποίημα, ξεχώρισα λοιπόν, ορισμένους στίχους... Σας τους παραθέτω...

<Θα πενθώ πάντα, για σένα, μ΄ακούς; Μόνος στον Παράδεισο...Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές

της παλάμης η μοίρα, σαν κλειδούχος

μια στιγμή, θα συγκατατεθεί ο καιρός

πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι...

Έτσι μιλώ, για σένα και για μένα

επειδή σ΄αγαπώ, και στην αγάπη ξέρω

να μπαίνω σαν πανσέληνος απο παντού...

Μες τους τέσσερις τοίχους

το ταβάνι, το πάτωμα

να φωνάζω απο σένα

και να με χτυπά η φωνή μου...

Να μυρίζω απο σένα και να αγριεύουν οι άνθρωποι

επειδή το αδοκίμαστο και το απο αλλού φερμένο

δεν το αντέχουν οι άνθρωποι

και είναι νωρίς, μ΄ακούς;

Είναι νωρίς ακόμα, μες τον κόσμο αυτό, αγάπη μου

να μιλώ για σένα και για μένα...

Πουθενά δεν πάω, μ΄ακούς;

Ή κανείς, ή και οι δυο μαζί, μ΄ακούς;

Ποιος μιλεί στα νερά και ποιος κλαίει, μ΄ακούς;

ποιος γυρεύει τον άλλο, ποιος φωνάζει, ακούς;

Είμαι εγω που φωνάζω και είμαι εγω που κλαίω, μ΄ακούς;

Σ΄αγαπώ, σ΄αγαπώ, μ΄ακούς;

Για σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς

και για σένα, κανείς δεν είχε ακούσει>...

θα μου πείτε, γιατί διάλεξα αυτούς τους συγκεκριμένους στίχους...

Η μεγάλη ειρωνία της ζωής...

Κάποτε, ήμουν πολύ μικρή για να έχω τον Αυγουστίνο...

Αργότερα, ήμουν με λάθος επιλογή...

Και σήμερα που μπορώ να κάνω τα πάντα, πάλι υπάρχει εμπόδιο...

Αναρωτιέμαι, μέχρι σήμερα, πλήρωνα τις αμαρτίες τρίτων!

Μέχρι σήμερα, δεν συνέβη τίποτα καλό για μένα!

Και το μόνο που ζήτησα σ΄αυτή τη ζωή, είναι εκείνος!

Αναρωτιέμαι, αυτή η ρημάδα Θεία Δίκη, πότε θα γράψει ιστορία;