Μου΄γραψες ένα ποίημα που έγινε φυλαχτό μου

παρέα στα ταξίδια μου, εικόνα στο όνειρό μου

ένα χαρτί που κόσμησαν τα όμορφά σου χέρια

με λέξεις γλύκας, ομορφιάς, μελιού από τ΄αστέρια.

Μαζί σου αυτό που ένιωσα, απίθανο φαντάζει

σαν σε κοιτώ, σαν σε κρατώ, σαν λέω πως μου ταιριάζει

σαν ακουμπώ τα χείλη μου στη γεύση του κορμιού σου

σαν ρίχνω την ανάσα μου στο βότσαλο τ΄αυτιού σου.

Βρεθήκαμε και χαίρομαι, άλλαξες τη ζωή μου

σ΄αποζητώ, σε σκέπτομαι, σε ψάχνει η αφή μου

γίναν τα πάντα αλλιώτικα, αισιόδοξα κι ωραία

μ΄αρέσει που αγγιζόμαστε, που είμαστε παρέα.

Που σ΄έχω μες τη σκέψη μου, που ανάβεις το κορμί μου

που ακούω μικρές ανάσες σου σαν παίρνεις το φιλί μου

δεν σκέπτομαι τα πως και τι, δε λογαριάζω χρόνια

ούτε ρωτάω ποτέ γιατί, η ζωή μας δεν είν΄αιώνια.

Θέλω ζευγάρι να΄μαστε

να σ΄έχω, να με έχεις

να είσαι το κορίτσι μου

και στα ρεπό ν΄αντέχεις.