Σε ένα αγωνιώδες όνειρο.
Η μισητή Αλίκη έγινε αγαπητή.
Με περίμενε στο μπαλκόνι ενός διαμερίσματος στον πρώτο όροφο.
Φαινόταν από το δρόμο χωρίς να μπορώ να διαβάσω με ακρίβεια τις εκφράσεις τις στο πρόσωπο.
Η μπόρεσα αλλά ξέχασα και δε θυμάμαι καλά το όνειρο.
Το διαμέρισμα βρισκόταν στη μεταμόρφωση εκεί που έμενε ο Θείος μου,αλλά όχι στο ισόγειο που κανονικά ήταν η κατοικία του.
Μπήκα μέσα.Η Αλίκη αμίλητη απλά εγω ένοιωθα την ανάγκη να δακρύσω και να το μοιραστώ μαζί της λες και ήταν εκείνη τη στιγμή ο πιο αγαπητός μου άνθρωπος.
Να δακρύσω απέναντι από ένα τραπέζι γεμάτο εικόνες του Θείου μου και κεριά.
Απέξω ήταν λυκόφως.Πριν ανατείλει η πριν δύσει άγνωστο.
Ήταν όμως ερημιά.
Φωτάκια στο διαμέρισμα και κεριά.Κι ένα κόκκινο ημίφως.
Μαγευτικό,δραματικό,απόκοσμο.
- Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |