Την ώρα που έπινα καφέ, σε είδα

Μια φωτογραφία, τα ξανθά σου μακριά μαλλιά φώναζαν

υπάρχω.

Μπροστά στο κράνος την πλαστική ασπίδα της καταστολής.

Που το κουφάρι μιας γυναικείας ύπαρξης κράταγε όρθια.

Οι ξανθοί βόστρυχοι μακρινοί δίπλα στη σημαία της Παλαιστίνης.

Ορμή που πηγάζει από το δίκιο αγώνα σου τους τρομάζει.

Το βράδυ θα ξαπλώσουν και οι δύο στην αγκαλιά του έρωτα.

Μα τα όνειρα που τον γλυκαίνουν δε χωράνε παντού.

Αγώνας και όνειρα γεμίζουν τη ζωή με γλυκά χαμόγελα μιας χαραυγής,

που οι τύραννοι ζητάν στο κρασί να βρουν.