Τρεχούμενο χρυσάφι τα μαλλιά σου

αγγέλων χορωδία η μιλιά σου

πράσινες οι λίμνες των ματιών σου

κοράλλια στο δρόμο των χειλιών σου.

Μαρμάρινες στο σώμα οι γραμμές σου

μονάχα μια αρμονία κι ομορφιά

αυτή δε η ελιά στο μάγουλό σου

σαν κάποιου καλλιτέχνη πινελιά.

Τα χέρια σου ποιος έτσι τα΄χει πλάσει

που γίναν δίχως ίχνος ψεγαδιού

τ΄ αυτάκια σου της θάλασσας κοχύλια

η ανάσα σου σα πέταγμα πουλιού.

Τα πόδια σου σαν σκάλισμα απο σμίλη

μια βάση ονειρικής κορμαστασιάς

τα κοραλλένια - εξαίσιά σου χείλη

με ταξιδεύουνε αλλού σαν με φιλάς.

Όνειρο και θαύμα

εσύ της φύσης

όπου κι αν πας

όπου βρεθείς

τα ίχνη σου θ΄αφήσεις.