Έπρεπε να συνέχιζα εκεί.

Είχα την ευκαιρία.

Απλά όχι την υπομονή.

Θέλω χιλιάρα μηχανή και θάνατο έγραψα και αποχαιρέτησα τη Δημητρα και το ερωτικο της γραμμα.

Παραλίγω να της πάρω την παρθενιά.

Πόσο όμορφο θα ήταν.

Εξελίχθηκε σε πολύ όμορφη γυναικα.

Οι σκεψεις μου καθως χαζευα την ιστοσελιδα της.

Η ζωή κενή.Κάθε μπουκιά στιγμών χωρίς γεύση.

Δε νοιώθω ούτε θαυμασμό ούτε τίποτα για τον δειλό εαυτό μου.

Μην είμαι και αχάριστος όμως.

Έχω την υγεία μου για την ώρα.

Κι ένα πονοκέφαλο που πέρασε ευτυχώς.

Το χτύπημα ακόμη πονά τη ραγισμενη μου αυτοεκτιμηση.