Πήρα χαρτί κι ένα τσιγάρο σέρτικο
κι έναν αλήτη πειρασμό βαρύ σερέτικο
Χαρτί λευκό που επάνω του κυλούσε 
πνιχτός ο στεναγμός και με πονούσε

Πήρα αγιόκλημα και λόγια αγύρτικα
κι ένα χαμόγελο- πίσω του κρύφτηκα
Σε άδειους έρημους-παλιούς στρατώνες 
μ' ένα ζεϊμπέκικο κυκλώνω τους χειμώνες

Τις νύχτες κρέμαγες τα δίχτυα 
στο μπαλκόνι
τυλίχτηκε το δάκρυ μου στο μαύρο 
σου σεντόνι
Και μια ζεστή μου αγκαλιά που
κάποτε ποθούσες
χανόσουν μες τα κρίματα 
και την ξεχνούσες

Μ' ένα βιολί κι ένα κεντρί μετρούσα τα φιλιά σου
στις στάχτες μου χορεύοντας μακραίνει η σκιά σου
Μ' ένα χορό κυκλωτικό σαν από αρχαίο δράμα 
αλόγιστα ξοδέψαμε του έρωτα το νάμα 

Μ' ένα βαρύ ζεϊμπέκικο κυκλώνω τους χειμώνες 
μες τα σοκάκια της σιωπής σκορπίζω ανεμώνες
Μ' ευχή τσιγγάνας μάγισσας τα ξόρκια σου ξορκίζω
κι' ένα μαχαίρι δίκοπο στα λόγια σου ακονίζω.....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου....