Κάθησα ίσα με τρία τέταρτα κλεισμένος μέσα στ αμάξι...

Με καθήλωσε το παίξιμο ενός μινι πιάνου που έχω ως εφαρμογή στο κίνητο.

Όσο η καρδιά κι αν λαχταρά...βουβές νότες μέσα από το αμελητέο ηχείο του κινητού.

Κι όμως είχαν μια γεύση που καθήλωνε την ψυχή μου.

Τα ημιτόνια μαγικά.

Η αποστάσεις τους γαργαλάνε την ψυχή.

Μοναχική απόλαυση.

Ευτυχώς έχω παρέα σκέφτηκα.

Η μοναξιά ζεματά η μουσική δροσίσει ειδικά αν παράγεται από τα δικά σου χέρια.

Τότε τα δάχτυλα χαιδεύουν την ψυχή με.μια δροσιά...άλλο πράγμα.

Η μικρή μου συντροφιά..