Όταν ο Άνεμος μουγκρίζει
απ' τα ψυχόβογκητά του
η καρδούλα του ραγίζει
κι' ανεμίζει το σεβντά του

Τριγυρνά μες τα σοκάκια 
και σκορπά πετά φαρμάκια 

Για μι' άκαρδη Ανεμώνη 
από πίκρα μαραζώνει 
για τα όμορφα της μάτια
χίλια αχ! γίνετε κομμάτια

Πληγωμένος στα σοκάκια
τριγυρνά σκορπά φαρμάκια

Αχ! μικρή μου Ανεμώνη
ο Έρωτας παντού λαβώνει
τη μια εδώ την άλλη εκεί
σαν κυνηγός καραδοκεί 

Σαν τον ήλιο σε θαμπώνει
στους απόκρημνους γκρεμούς 
και τα βράδια ξεφαντώνει 
στου μυαλού τις ατραπούς....

Δημιουργός: Aκρίτας, Αναστάσιος. Π.