Έλουζε η Μάνα το παιδί
τα κύματα ένα γλάρο..
Στα βράχια σπάει ένα κλαδί
στην άμμο βρίσκω ένα φιλί
μαζί μου θα το πάρω.

Στα καλντερίμια της ψυχής
ραγίζει τ' αγκωνάρι.
Στάζει το δάκρυ μιας ευχής
πετάς τα ρούχα της σιωπής
σαν τρέμει το δοξάρι.

Τα γκέμια σπάει η μοναξιά
ξεχύνεται σ' αλώνια.
Τρυγά της Άνοιξης   φιλιά
στα χείλι τα μενεξεδιά
πριν σκεπαστούν με χιόνια..

Χτένιζε η Μάνα το παιδί
τα κύματα την άμμο.
Στην πέτρα δένω το κλαδί
για ν' ακουμπήσει το φιλί
να μη μου πέσει χάμω.......