Ήταν ο γιος του στο στρατό

η κόρη στην Αθήνα

χήρος εδώ και χρόνια οκτώ

μονάχος και στην πείνα.

Πρόπερσι σύνταξη είχε βγει

τα ένσημά του λίγα

κανείς δεν πάει να τον δει

όλοι ζητούνε χρήμα.

Η κόρη του έκανε εγγονό

μ΄ ακόμη δεν τον είδε

μόνο απ΄ το τηλέφωνο

του είπε κάτι στείλε.

Κι αυτός μετρά το νοίκι του

και του Ο.Τ .Ε τα τέλη

βρίζει την καταδίκη του

κανείς λέει δεν με θέλει.

Πότε θα΄ρθει ο καιρός

κι αυτός να ηρεμήσει

να μη σκοτούρες τον χτυπούν

και των παιδιών τα μίση;

Πότε θα΄ ρθει ο καιρός

να αισθανθεί αγάπη

να πιστέψει ό,τι έκανε

πως δεν ήταν απάτη;