Πλάκα μας κάνει ο χρόνος.
Φεύγει τόσο γρήγορα,ενώ υπόσχεται διάρκεια.
Μεγάλος φαρσέρ.
24 μέρες διακοπών τις έκανε πολύ...λίγες.
Από πέρισυ ως φέτος ένα χρόνος πέρασε σαν τίποτα.
Πάω ακόμη πιο πίσω.
Νεοσύλλεκτος στο στρατό να μετράω τις μέρες για την απόλυσή μου ως Κινέζινο μαρτύριο υπομονής.Τα δευτερόλεπτα,τα λεπτά,οι ώρες,οι μέρες να φαντάζουν ατελείωτες εκεί στην καλοκαιρινή καυτή Άρτα του 2009.
Κι όμως...ο χρόνος πέρασε κι εκεί απατηλά γρήγορα.
10 χρόνια σε μια στιγμή.Σαν ψέμμα.
Φοβάμαι να σκεφτώ πόσο γρήγορα θα περάσουν τα επόμενα 10.
Όσο ασχολείσαι με τον ίδιο το χρόνο δε σου κάνει τη χάρη.Δεν περνά.
Όσο ασχολείσαι με.τη ζωή,πέταξε..σαν καπνός.
Περισσότερος μου φαίνεται σε μέγεθος όσος απομένει για να πάρω το βραδινό πλοίο.
Παρά όσος χρόνος πέρασε από τότε που έκανα το τραπέζι στους συμμαθητές μου για την επιτυχία μου στις πανελλαδικές εξετάσεις του 97,εδώ,σε καλοκαιρινό mood διακοπών στο ιταλικό εστιατόριο της οδού Πλαστήρα που οδηγεί στο λιμάνι.
22 χρόνια πριν.
Ο χρόνος είναι απλά μια εφεύρεση του ανθρώπινου νου για να τηρήσει ένα ωφέλιμο χρονοδιάγραμμα,να διεκπεραιώσει τις υποχρεώσεις του.Το κατασκεύασμα αυτό όμως καταρρέει όταν μιλάμε για συναίσθημα.
Ας μέτραγα φεγγάρια καλύτερα.Φεγγάρια πότε μοναξιάς,πότε πάθους σε παραλίες..πότε ρομαντικών δείπνων,πότε απατηλών ύπνων που με απομάκρυναν από όνειρα..
Αυθόρμητες δίχως λογοκρισία σκέψεις που καθορίζονται απο μια στιγμή...αυτη ειναι ικανη να φερει την καταστροφη η το μεγαλειο...τις πιο πολλες φορες απλα φερνει την επομενη στιγμη...
Επίσημοι αναγνώστες (12) Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog