Όταν ένας άνθρωπος που ήταν τακτικά στη ζωή σου απομακρύνεται προκύπτει η εξής αίσθηση:

Μια αβάσταχτη ελαφρότητα στη θέση της καρδιάς.Μια άισθηση κενού.Κενό το επώδυνο.

Δεν είναι σταθερή κατά τη διάρκεια της μέρας.

Σε άλλους ανθρώπους είναι εντονότετη τη νύχτα που το μυαλό απαλάσσεται από τη συμφόρηση των σκέψεων που αφορούν δραστηριότητες της μέρας πχ επαγγελματικές ή σε σχέση με διάφορες υποχρεώσεις.

Σε άλλους το πρωί με την αφύπνιση και την αιφνίδια επαφή με τη νέα σοκαριστική πραγματικότητα της απουσίας.

Το κενό αυτό μεγαλώνει με τις μέρες και φαντάζει τρομακτικό και ανυπέρβλητο.

Μερικοί εδώ επιλέγουν να το "κουκουλώσουν" να προσποιηθούν ότι δεν υπάρχει,να αναλωθούν σε άλλες γνωριμίες και σε επαφή με άλλους ανθρώπους.

Βάσει πείρας από παλαιότερα περιστατικά κατέληξα πως είναι μεν ένας αποδεκτός τρόπος "άμυνας",ωστόσο είναι άσκοπος.Δε βοηθά.

Ίσως δε να μεγαλώσει το κενό.

Τί χρειάζεται;

Εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μας.

Επικοινωνία με ένα κοντινό πρόσωπο που εμπιστευόμαστε.

Υπομονή πως το κενό αυτό θα επουλωθεί με το χρόνο παρά τις τρομακτικές του διαστάσεις.

Πολλές φορές το κενό αυτό μεταμφιέζεται σε:

-ανησυχία αν ο άνθρωπος που λείπει απο τη ζωή μας είναι καλά

-φόβο μήπως είναι όντως πολύ καλά χωρίς εμάς και μας έχει αντικαταστήσει γρήγορα..

-κατάκριση προς τον εαυτό μας:Μια αίσθηση δειλίας ή ανεπάρκειας που δεν το παλέψαμε παραπάνω,που δεν κάναμε τα μέγιστα,που δεν φέραμε τον ήλιο και τη σελήνη στη Γη για χάρη της αγάπης.

Έχει πολλά πρόσωπα αυτό το "κενό".

Είτε αφορά σε διακοπή μιας επικοινωνίας είτε σε "αραίωση" αυτής.

Ωστόσο ο χρόνος και η ίδια η ζωή "χτίζουν" και γεμίζουν αυτό το χάσμα.

Κι όταν αυτό ελαττωθεί,ελαττώνονται μαζί και τα διλλήματα.

Το ξέρω το μονοπάτι,το έχω διασχίσει.

Τρομακτικό.Επώδυνο.Ανεπιθύμητο.Σε φέρνει σε απόγνωση.

Σε φέρνει όμως μετά από καιρό και σε προστασία.Σε ικανότητα να κρίνεις ήρεμα και αντικειμενικά.

Μην ξεχνάς:Έτσι σέβεσαι τον εαυτό σου και το συνάνθρωπό σου.

Δε μιλάμε.για εγωιστικές αποφάσεις.

Μιλάμε για αληθινές καταστάσεις ώριμης σκέψης που αφορούν όχι ροζ παραμύθια και κινηματογραφικά σενάρια αληθινής αγάπης.

Αλλά την ωμή πραγματικότητα.