....που ξέχασε το γκαρσόνι να μαζέψει..

Έμειναν εκεί ακλόνητα με τα υπολέιμματα καφείνης να σχηματίζουν κρούστα...κρύες μίνι πορσελάνες,ζεστές αναμνήσεις.

Τα λόγια που ειπώθηκαν,οι ματιές που ανταλλάχθησαν.

Πάει χρόνος από τότε.

Οι εποχές άλλαξαν.

Οι αναμνήσεις πλέον μπασταρδεμένες,φθαρμένες σα σίδερο που το έχουν ποτίσει βροχές και καταιγίδες.

Ένα φλυτζάνι με καφέ πίνω και τώρα.Κοιτώ στην επιφάνειά του και εκεί βλέπω να καθρεφτίζονται άλλες εποχές...ταξίδι στο χρόνο...το άρωμα το ίδιο..