Δύο εντελώς διαφορετικές έννοιες κι ας μπουρδουκλώνονται ώρες ώρες.

Ο εγωισμός κλωτσάει το αληθινό ενδιαφέρον οδηγεί.

Οδηγεί σε αποφάσεις που είναι ωφέλιμες για εκείνον που σε ενδιαφέρει.

Η μικρή της επανάσταση δεν είναι τίποτα άλλο από την εσωτερική της ανάγκη για επιβίωση.

Πονάει κι εκείνη κι υποφέρει.

Αστην να χτίσει την εναλλακτική της πραγματικότητα.

Να κουνήσει τις φτερούγες της προς τη δική της ελευθερία.

Η φιλία μεταξύ σας για την ώρα ίσως είναι τραυματική και ανέφικτη.

Ας βάλω για ύπνο τον εγωισμό μου λοιπόν,ας αγκαλιάσω την ατελείωτη μοναξιά μου και ας συνεχίσω το ταξίδι μου.

''Γιατί έμεινε τόσα χρόνια με τις άθλιες συνθήκες του αεροπόρου?''

και με μένα που τη νοιάζομαι δε μένει ούτε λίγο?

Ερωτήσεις που πηγάζουν από την εγωιστική πλευρά του εαυτού σου.

Ασκοπες.Ανούσιες.

Γιατί έτσι είναι η απάντηση.Άλλες εποχές τότε,άλλες οι συνθήκες...άλλες τώρα.

Ίσως εκείνον τον ήθελε πραγματικά,ίσως και καθόλου.

Τι πειράζει?

Βοηθά κάπου αυτή η γνώση?

Περισσότερο σπουδαίο είναι να είναι καλά.Να είναι ο εαυτός της.

Αυτό μετράει και νοιώθω σιγά σιγά αυτή την πλευρά του εαυτού μου να νικάει.Την καλή,εκείνη που νοιάζεται πραγματικά.

Σκέψεις καθώς ξημερώνει η μέρα κι έρχεται το φως να ζεματίσει συνειδήσεις..

Μόνος στη σχεδία μου,ας συνεχίσω την περιπλάνησή μου στις θάλασσες.

Επιλογή μου άλλωστε.

Πανί μου το αληθινό ενδιαφέρον και όχι ο εγωσιμός μου.