Το πιάτο της κρέπας άδειο και ο καφές μισός.

Τελευταία συνάντηση.

Ώρα 21:01

Δακρυσμένη αγκαλιά.

Μαχαίρι πυρακτωμένο στα βάθη του στήθους.

Πως τώρα θα ζήσω χωρίς εσένα?

Ξέρω σου έκανα κακό όσο ήμουν εκεί.

Αγάπη είναι να βάζεις το καλό του ανθρώπου που αγαπάς πάνω απ όλα.

Με γνώρισες τέρας.

Οταν ξεχασα να εμπιστευομαι τους ανθρωπους.Με πονεσαν πολυ βλεπεις.

Επρεπε να προστατευτω.

Κι ετσι εγινα η πληγη που γνωρισες.

όμως σε αγαπησα οσο δεν εχω αγαπησει ποτε.

Πρώτη φορά νοιώθω μετά από ένα αποχωρισμό,τόσο ενοχλητικά ελαφρύ το στήθος μου στη θέση της καρδιάς.

Θα μου λείψουν οι ώρες που πέρασα μαζι σου.

Οι ταινιες που ειδαμε μαζι.

Οι βολτες μας.

Σου ζητω συγνωμη για καθε φορα που αγγιζα αλλο κορμι ενω η ψυχη μου ηταν δικη σου.

Τωρα θα εισαι καλυτερα χωρις εμενα.

Θα γιατρευτεις απο τις πληγες που σου ανοιξα.

Σε αγαπω.Δεν εχω κατι αλλο να γραψω.