Έπρεπε να γίνει Δεκέμβρης για να καταλάβω λιγάκι ψύχρα να τρυπάει το κοκκαλάκι μου...

Να νοιώθω καλύτερα με μπουφάν,παρά χωρίς φανέλα

Μέσα στην παγωμένη μου κατοικία κάνω σκέψεις που δε με αγχώνουν πολύ,δε με αφήνουν και σε ηρεμία όμως.

Το δίλημμά μου:Είναι καλύτερο να μάθω σε μια μέτρια εγρήγορση με καθημερινούς μικρούς στόχους που δημιουργούν απλά ένα ήπιο κόμπιασμα στο λαιμό πριν την πραγματοποίησή τους και μια εσωτερική γαλήνη αφού ολοκληρωθούν,ή να βυθιστώ στην απόλυτη ησυχία και ηρεμία όπως την επιθυμώ?

Μεγάλο δίλημμα αλήθεια.

Ο εαυτός μου,αυθορμήτως επιθυμεί άλλα πράγματα από αυτά που του ''επιβάλλω''

Θα ήθελα πολύ περισσότερο να κάνω μαθήματα κιθάρας κάπου στο Κουκάκι και ύστερα να πίνω καφέ και να απολαμβάνω την άυρα της αρχοντιάς των πεζοδρόμων του Φιλοπάππου...και όχι να ξεκινήσω πάλι Kick boxing με μόνη σκέψη την αίσθηση ασφάλειας που προσφέρει και τις ικανότητες που έχω αποκτήσει.

Το φώς έφτασε για άλλη μια φορά στο μοναχικό δωμάτιο που συχνάζω κάθε λυκόφως και γράφω σκέψεις...

Φέυγω...