Βραδιάζει μες τους δρόμους τριγυρνάω
ακολουθώ σαν τη σκιά τα βήματα σου
βαδίζω στα τυφλά σ' αναζητάω
σε αδιέξοδο με οδηγούν τα αισθήματα σου

Πάλι σε σκεφτομαι απόψε κι υποφέρω
 βαθιά πληγή αυτός ο χωρισμός
σε μίσησα καρδιά μου μα το ξέρω
για μένα θα'σαι πάντοτε, επίγειος θεός!

Θα θελα να' σουνα εδώ
αυτό το βραδυ
να σε φορώ σαν φυλαχτό
μες το σκοτάδι
 να ψιθυρίζω τρυφερά
πως σ' αγαπάω
και τα συντριμια της καρδιάς μου
να σκορπάω

 Βραδιάζει και μονάχη τριγυρνάω
 η σκέψη μου ραγίζει σαν γυαλί
να νιώσω τα φιλιά σου λαχταράω
σε θέλω κι ας με λεν όλοι τρελή

Θα θελα να' σουνα εδώ
αυτό το βραδυ
να σε φορώ σαν φυλαχτό
μες το σκοτάδι
να ψιθυρίζω τρυφερά
πως σ' αγαπάω
και τα συντριμια της καρδιάς μου
να σκορπάω....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση 

των πνευματικών δικαιωμάτων .