ΑΝΟΙΞΗ ΑΡΡΩΣΤΗ

άνοιξη πες στα ταξιδιάρικα πουλιά, να μην πετούν ελεύθερα πάνω από την πόλη, αράδα

σύννεφα  τον χειμώνα σας, να στείλετε ξανά, να σβήσει από τα βότσαλα την κάτασπρη λιακάδα

και συ κυρά μου αμυγδαλιά γιατί  νυφούλα ντύθηκες ? δεν τό μαθες ?κλειστά όλα τα ξωκλήσια

και εσύ λουλούδι της αυλής τα πέταλα σου μάζεψε, οι μέλισσες να μη σε δουν  και βγουν από τα μελίσσια

και εσύ τρελό μου όνειρο που τα φτερά τινάζεις, αν θες πέτα μονάχο σου, δεν το κουνάω ρουπι

και θύμιζέ μου μοναξιά πόσο σε αγαπάω ,και εσείς  σιωπές μου  θόρυβοι να γίνεται και γδούποι

δρόμοι μην με φωνάζετε για να σας περπατήσω,και μην τον ήλιο στέλνετε να με τραβάει από το χέρι

και εσύ νύχτα που νυχτωσες να σβήσεις το φεγγάρι,μόνο άσε με να ευχηθώ στο πρώτο πεφταστέρι

και συ άνοιξη που αρρώστησες και αρρωστήσαμε όλοι

μοναχή σου που περπατάς μέσα στην άδεια πόλη

σε ένα βαζάκι έβαλα νερό από τη βρύση

έλα και μπες πριν μαραθείς, να βγούμε από τη κρίση

Α.Π.