Δεν είναι όμορφο πράγμα η απομόνωση

Σε δοκιμάζει και σε δαμάζει

Σε φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου

Παγώνει τη ζωή.

Τίποτα άλλο δεν είναι σε κίνηση παρά μόνο η καρδιά(αναγκαστικά,για να ζήσεις)και οι σκέψεις που λούζουν τον εγκέφαλο ακατάπαυστα.

Έτσι αναγκαστικά θα ξυπνήσουν και παλιοί δαίμονες.Ανεπιθύμητοι που είχαν ως τώρα κρυφτεί κάτω από το μανδύα της εξέλιξης του τώρα.

Όταν το παρών βαλτώνει και ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει κάνοντας διάλειμμα...οι δαίμονες ξυπνούν και βασανίζουν.

Ευτυχώς υπάρχουν και οι μικρές ασήμαντες καθημερινές ασχολίες που καταφέρνουν προσωρινά να ξεγελάσουν το μυαλό.

Άλλη μια μέρα έφυγε...σκέφτομαι και γράφω...όμως το ντεπόζιτο της υπομονής μου σώνεται

Τί κι αν ήρθε η άνοιξη στο ημερολόγιο...το κρύο και η μοναξιά θυμίζουν χειμώνα σε σιβηρικό μέρος

Δε μου λείπουν τόσο οι άνθρωποι...αυτό είναι το παράδοξο...η ελευθερία μου μου λείπει...μέγιστο αγαθό.

Πως να είσαι ελεύθερος όταν όπου και να κοιτάξεις δε βλέπεις ορίζοντα,παρά μόνο τον εαυτό σου?