Μόνο εκεί όλα είναι ιδανικά,ακόμη και οι ατέλειες είναι...τέλειες...

Ο καλός ο κακός και ο...άσχημος είναι τόσο ξεκάθαρα εμφανείς.. 

Στην αληθινή μας ζωή είμαστε ένα μίγμα από τα τρία...λίγο καλοί...ενίοτε κακοί.. και ανάλογα με τα κέφια μας ασχημούληδες..

Ο δε έρωτας...αχ ο έρωτας.. 

Στις ταινίες τόσο συγκινητικός...τόσο τέλειος...όνειρο με χρώματα πορτοκαλί και κόκκινα σαν του ηλιοβασιλέμματος...

Να όπως στην παρακάτω ταινία...τί ωραίο κορίτσι...τι διαμαντένια ψυχή...και πόσο συγκινητική η ερμηνεία της με τη φωνή και το γιουκαλίλι της...

Πες μου τώρα εσύ...τι σχέση έχει αυτό το εφηβικό όνειρο που λέγεται έρωτας κι έχει τόσο υπέροχη γεύση με τα σκατα της πραγματικης ζωης;

Που ειναι είτε ένα γκρεμοτσάκισμα από το όνειρο είτε ένας άθλιος συμβιβασμός με μια μετριότητα;

Πραγματικά μακάριοι οι λίγοι που έζησαν ένα τέτοιο παραμύθι.

Χωρίς κακούς μάγους και άσχημο τέλος.

Έγινα πεζός και χωρίς συναίσθημα γιατί ένα υπέροχο σχέδιο ζητά υπέροχους ανθρώπους και όχι εγωκεντρικά πεζά αρχίδια που ζητούν "αγάπη" "ασφάλεια" "οικογένεια" και ''αγαπούν'' κουτάβια και βρέφη...