Του φαγα τ αυτιά και πόνεσε αυτό.

Όχι το λαγό.

Εμένα.

Αφού ήταν δώρο με αξία.Όπως και η σοκολατένια καρδιά που άδειασα.

Δώρα που θα θελα να μην αποχωριστώ ποτέ.

Όπως παλιά ένα λυγισμένο καλαμάκι που μου χε φτιάξει ο πατέρας μου για να μου εξηγήσει την κλίση του άξονα της Γης και τις εποχές.

Το καλαμάκι χάθηκε.Ο λαγός φαγώθηκε.Η καρδιά άδειασε.

Πονάει αυτό.

Νοιώθω ευάλωτος σα μικρό παιδί.

Κι ένα δάκρυ σοκολατένιο κύλησε...