Ο χρόνος είναι σαν μια κλεψύδρα στην οποία οι κόκκοι άμμου εξαντλούν την πάνω γυάλινη δεξαμενή της περνώντας από μια οπή.

Οι δυσάρεστες στιγμές στενεύουν αυτή την οπή και κάνουν πιο ''δύσκολο'' το πέρασμα του χρόνου.

Η ίδια ποσότητα άμμου περνά πάντως στον ίδιο χρόνο,άρα το απόλυτο μέγεθός του δε μεταβάλλεται.

Αντίθετα όταν περνάμε όμορφα η οπή διευρύνεται και ο χρόνος κυλά αβίαστα γρήγορα.

Έτσι εξηγείται γιατί όταν κρατάς καυτή κατσαρόλα στα χέρια το ένα λεπτό μοιάζει με ώρα ενώ αν κρατούσες μια καυτή γυναίκα η ώρα θα έμοιαζε λεπτό και ούτε.

Ο χρόνος είναι και αυτός νόμισμα,όπως το χρήμα.

Με μια διαφορά.

Ο χρόνος δεν μπορεί να αποθηκευτεί σε τράπεζες και δε σηκώνει...επιτόκια!

Επίσης δε μπορεί να οριστεί ως ιδιοκτησία κάποιου.

Ούτε μπορεί να τοποθετηθεί στο χώρο.

1 λεπτό περνάει το ίδιο είτε κάποιος βρίσκεται στην Κίνα είτε στην Αυστραλία είτε κάπου στην Ευρώπη.

Έχουν διατυπωθεί θεωρίες πως αυτό ισχύει μόνο για όσους βρίσκονται πάνω στη Γη και κινούνται με μικρές ταχύτητες.

Αν κάποιος κινηθεί με ταχύτητα που πλησιάζει σε ικανά ποσοστά της ταχύτητας του φωτός τότε ο χρόνος που περνά γι αυτόν μειώνεται κατά πολύ σε σχέση μετο χρόνο όπως κυλά για τους σχετικά με εκείνον ακίνητους παρατηρητές.

Δε θα επεκταθώ όμως σε ένα τόσο πολύπλοκο θέμα που ούτε καν κατέχω καλά.

Θα κρατήσω μόνο τη γεύση του.

Αν μπορούσαμε να ταξιδέψουμε στο διάστημα με την ταχύτητα του φωτός τότε θα μπορούσαμε να μετατρέψουμε 2.000.000 γήινα χρόνια σε μόλις 28 χρόνια προσωπικής μας γήρανσης.

Φανταστείτε λοιπόν ένα δορυφόρο να κινέιται σε κυκλική τροχία γύρω από τη Γη μας σταθερά σα ρολόι με δείκτες που πάνε με την ταχύτητα του φωτός...

Μες στο δορυφόρο αυτό φανταστείτε τον εαυτό σας...

Μετά από 28 χρόνια διαρκούς περιστροφής σας,όταν θα ξανακατεβαίνατε στη Γη θα είχαν περάσει για τον πλανήτη 2.000.000 έτη.

Πόσο φοβερό το τί μπορεί να αντικρύζατε τότε εκεί.Τα αγαπημένα σας πρόσωπα θα είχαν εγκαταλείψει τη ζωή πολύ καιρό πριν και τα γνώριμά σας μέρη ίσως να ήταν πλέον αγνώριστα.Η δε τεχνολογία να είχε προχωρήσει και να είχε ασύλληπτα εξελιχθεί.Ποιός ξέρει?

Κι ενώ γράφω αυτές τις σειρές το τακ τακ τακ του επιτραπέζιου ρολογιού του κομοδίνου μου συνεχίζει αδιάκοπα και αγέραστα να χτυπά...