Σε γύρευα στον
ουρανό
στου δειλινού το
χρώμα
στο σύννεφο το
αλαργινό
μα σαν λουλούδι
γαλανό
σ' αντάμωσα στο
χώμα

Ήσουν σαν άστρο
φωτεινό
σαν τ' ανοιξιάτικο
φεγγάρι
δε φάνηκες το
δειλινό
Αχ! όνειρο μου
αλλοτινό
ποια μοίρα σ' έχει
πάρει

 Αχ! ας ήταν πρινσε χάσω
ποιο σφικτά να σ' αγκαλιάσω
 
Οι έρωτες σαν
χάνονται
στου νου τις
καταιγίδες
σαν νυχτοπούλια
πιάνονται
από όνειροπαγίδες
Και φτεροκοπούν
τα βράδια
με πληγές και με
σημάδια.

Έφυγες προτού προφτάσω
να σε πιώ να ξεδιψάσω....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται 

παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων .