Πόση μοναξιά μπορεί να κρύβεται σε ενα διπλό κρεβάτι ;

Πόση κούραση και πόση σκέψη που τελικά δεν μοιράζεται εκείνες τις ώρες, τα λεπτά και τις στιγμές λιγο πριν σε πάρει γλυκά η άυλη μορφή του Μορφέα ;

Φυσιολογικά δεν θα το παραδέχομαι ποτέ, θα έκανα ότι δεν με νοιαζει, και ίσως οντως καποιες φορές-τις περισσότερες ίσως- να μην με νοιάζει και ισα ισα να το αποδέχομαι και να το απαλαμβανω.. αλλά δεν είναι μια από αυτές τις φορές..

Ισως ειμαι επηρεασμένη και απο.τις σειρές που παίζει η τηλεόραση, παρουσιαζοντας πάντα τις ιδανικές συνθήκες οποιασδήποτε κατάστασης.. ακομα και όταν η κατάσταση δεν είναι ιδανική..  

Ισως να κόψω την τηλεόραση.......

Αυριο μια καινούργια μέρα! Καληνύχτα λοιπον..