Πάλι νυχτώνει κι εγώ στο μπαλκόνι μεγάλο ταξίδι αρχινά.

Κρατώ το βιβλίο μα οι λέξεις αντίο μου λένε Ψιθυριστά.

Γυρνώντας σελίδα τα μάτια σου είδα, μου γνέφεις μαζί σου να ρθω.

Το χέρι σου απλώνεις κι εγώ το δικό μου να σ αγγίξω ξανά προσπαθώ.

Μια δίνη με παίρνει στου ξύπνιου τη χάση,

ξωπίσω σου τρέχω να προλάβω πριν έρθει η αυγή.

Το κορμί λαχταράει πριν χαθείς να σε φτάσει.

Ζωή να μου δώσεις με το τόσο γλυκό σου φιλί.

Μου πιάνεις το χέρι, με τρέχεις σε μέρη που κανείς από κει δεν περνά.

Οι ανάσες μας τώρα την πόλη την άδεια, την γκρεμίζουν την φτιάχνουν ξανά.

Μέσα σου μπαίνω, με τα μάτια σου βλέπω, ένα κόσμο διαφορετικό!

Δεν υπάρχει κακία, ζήλια, φθόνος, μανία. Εδώ θα θελα μόνο να ζω.

Μόνο μαζί μου, σ αυτήν τη ζωή μου, υπάρχεις πραγματικά.

Μόνο κοντά σου στην ζεστή αγκαλιά σου όμορφα ο χρόνος κυλά.

Ο ήλιος προβάλει, τα μαλλιά μου χαϊδεύει, του γέρικου πεύκου η σκιά.

Το ταξίδι τελειώνει, μα το επόμενο βράδυ, ξανά απ την αρχή ξεκινά.