Καβάλα σε μια ηλιαχτίδα θα ζήσω τη ζωή που είδα!

Μια ανάσα φως για όσο φτάσει πριν το σκοτάδι μ’ αγκαλιάσει.

Περιπλανιέμαι μες τα θέλω και μες τα πρέπει διαρκώς

και δεν θυμάμαι αν από δω πέρασα πάλι πριν καιρό.

Και με τη Γη στριφογυρίζω χωρίς την τύχη μου να ορίζω.

Ήλιους φεγγάρια αντικρίζω που μου ζαλίζουν το μυαλό!

Σχέδια κάνω μα νομίζω σε μαύρο φόντο ζωγραφίζω.

Θεούς και δαίμονες ξορκίζω για να μου πουν το μυστικό!

Ψάχνω να βρω τι έχει αξία, μες τη ζωή μου τη μικρή.

Αν μες τη ματαιοδοξία θα βρει απάγκιο η ψυχή.

Κι είναι στιγμές που δεν με ξέρω, που προσπαθώ να θυμηθώ,

αν είμαι εγώ αυτός που βλέπω, μες τον καθρέφτη όταν κοιτώ.

Και συνεχίζω μ’ απορία να δω ποια θα ναι η πορεία

μίας ψυχής που λαχταρά να ζει για πάντα, αληθινά.