Την συναντούσε συχνά στον χωμάτινο δρόμο που διέσχιζε το καταπράσινο δασάκι έξω από την πόλη . Εκείνη μία λαμπερή όμορφη νεαρή κυρία ,εκείνος ένας μεσήλικας συνηθισμένος ανθρωπάκος . Συναντιόταν τυχαία τα απογεύματα που έβγαζαν τα σκυλιά τους για βόλτα . Η κοπέλα με το όμορφο νεαρό μεγαλόσωμο καφέ λαμπραντόρ και εκείνος με το γέρικο ημίαιμο σκυλί του . Και είχαν πια γνωριστεί... ήξερε το όνομά της και μάλλον και εκείνη ήξερε το δικό του . Και ίσως να την είχε γνωρίσει καλύτερα όμως δυστυχώς για εκείνον το σκυλί τής κοπέλας ήταν πάντα πολύ επιθετικό στο δικό του σκυλί και έτσι αναγκαστικά προσπερνούσε ο ένας τον άλλον χωρίς την ευκαιρία για λίγη κουβέντα παραπάνω. Και ενιωθε τόσο όμορφα όταν της μιλούσε ....ίσως να ήταν η καλύτερη στιγμή της ημέρας του . Και του το κρατούσε του σκυλιού γιατί το θεωρούσε υπεύθυνο για την απόσταση που έπρεπε να κρατάει από εκείνη . Ένα απόγευμα όμως την συνάντησε εκεί στον χωμάτινο δρόμο κλαμένη . Κρατούσε στα χέρια της ένα άσπρο λουλούδι που ετοιμαζόταν να το αφήσει σε ένα σωρό από γουλιά και πέτρες που σκέπαζαν φρέσκοσκαμμένο χώμα στην πλαγιά στην άκρη του δρόμου. Δεν άργησε να καταλάβει . Εκεί είχε θάψει το σκυλί της . Δίχως λόγια την πήρε στην αγκαλιά του προσπαθώντας να της πάρει και τον πόνο και το παράπονο και την θλίψη . Και πρέπει μάλλον να κατάφερε να πάρει και να φορτωθεί πολύ πολύ πόνο και θλίψη γιατί για καιρό πονούσε και εκείνος . Δεν την ξαναείδε ποτέ από τότε . Και κατάλαβε με τον δύσκολο τρόπο ότι εκείνο το σκυλί τελικά δεν τους τους κρατούσε σε απόσταση αλλά εκείνο ήταν που τους έφερνε κοντά...
30 σχόλια - Στείλε Σχόλιο EVAGGELIASAKELLARIOU (11.09.2020) Kαλημέρα, panosant. Tα σκυλιά εκτός από ζώα συντροφιάς είναι και ιδανικοί φίλοι. Το πρώτο σκυλί, που είχα, τη Χαρά, ήταν ανεκτίμητος φίλος. Με πρόσεχε, την πρόσεχα και μια φορά που είχα χτυπήσει στο πόδι αντί να παίζει μαζί μου, μου έγλειφε την πληγή. Την χάϊδευα και αυτή με κοιτούσε στα μάτια σαν να έλεγε: Μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ. Όταν γέρασε και αρρώστησε τη πρόσεχα σαν να ήταν άνθρωπος και ξεψύχησε στην αγκαλιά μου αφήνοντας ένα αναστεναγμό. Ο δεύτερος σκύλος, που μάζεψα από το δρόμο, είναι σκέτη γλύκα. Δεν εννοεί να ωριμάσει, έχει ακόμα τη νοοτροπία του κουταβιού, που παίζει με το κάθε τι. Πέντε χρόνια τώρα δε κάθεται σε μια γωνιά, αλλά δεν ενοχλεί όταν είμαι απασχολημένη. Το συγνώμη δεν το έχω πει ακόμη, γιατί εισπράττει ο ένας από τον άλλο αγάπη.
EVAGGELIASAKELLARIOU (11.09.2020) Kαλημέρα, panosant. Tα σκυλιά εκτός από ζώα συντροφιάς είναι και ιδανικοί φίλοι. Το πρώτο σκυλί, που είχα, τη Χαρά, ήταν ανεκτίμητος φίλος. Με πρόσεχε, την πρόσεχα και μια φορά που είχα χτυπήσει στο πόδι αντί να παίζει μαζί μου, μου έγλειφε την πληγή. Την χάϊδευα και αυτή με κοιτούσε στα μάτια σαν να έλεγε: Μη φοβάσαι, εγώ είμαι εδώ. Όταν γέρασε και αρρώστησε τη πρόσεχα σαν να ήταν άνθρωπος και ξεψύχησε στην αγκαλιά μου αφήνοντας ένα αναστεναγμό. Ο δεύτερος σκύλος, που μάζεψα από το δρόμο, είναι σκέτη γλύκα. Δεν εννοεί να ωριμάσει, έχει ακόμα τη νοοτροπία του κουταβιού, που παίζει με το κάθε τι. Πέντε χρόνια τώρα δε κάθεται σε μια γωνιά, αλλά δεν ενοχλεί όταν είμαι απασχολημένη. Το συγνώμη δεν το έχω πει ακόμη, γιατί εισπράττει ο ένας από τον άλλο αγάπη.
sven (11.09.2020) Ο θάνατος ενός κατοικίδιου μπορεί να είναι για αρκετούς εξίσου επώδυνος με το θάνατο ενός αγαπημένου τους προσώπου. Υπάρχουν αυτοί που θεωρούν κάτι τέτοιο ως υπερβολή και άλλοι που πιστεύουν πως η αντικατάσταση του κατοικίδιου που έφυγε από τη ζωή με ένα άλλο "λύνει" το πρόβλημα. Πόσο επιδερμική προσέγγιση...
Για όποιον θέλει να διαβάσει κάτι παραπάνω επί του θέματος, παραπέμπω σε ένα άρθρο μου στην ιστοσελίδα μου.
EVAGGELIASAKELLARIOU (11.09.2020) Καλημέρα, Σάββα. Διάβασα το άρθρο σου στην ιστοσελίδα σου με προσοχή και μου ήταν κατανοητό, αν και δεν έχω γνώσεις ψυχολογίας ή ψυχιατρικής. Ο θάνατος ενός κατοικίδιου είναι το ίδιο επώδυνος με το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου. Προσωπικά έχω ζήσει και τα δύο "είδη" θανάτου. Το σοκ και η περίοδος πένθους είναι αναπόφευκτες καταστάσεις, αλλά ο χρόνος απαλύνει το πόνο και τη θλίψη. Συμφωνώ μαζί σου στο ότι η αντικατάσταση ενός κατοικίδιου με ένα άλλο είναι επιδερμική προσέγγιση. Πάντα θυμάμαι τη Χαρά (το πρώτο μου σκυλί) με αγάπη και αυτή την αγάπη μοιράζομαι με το δεύτερο σκυλί μου. Το χάδι και η τρυφεράδα είναι η συνέχεια της αγάπης. Έτσι το καταλαβαίνω και τώρα είμαι πιο έμπειρη στο θέμα της απώλειας, η οποία πάντα θα είναι επώδυνη.
freddieKrueger (11.09.2020) Ο άνθρωπος δεν θέλει να περιγράψει τη σχέση της κοπέλας με το σκύλο της
Ούτε καν εστιάζει στη σχέση ανθρώπου σκυλιού
Ο τίτλος παραπλανεί
Όταν τον διάβασα είπα από μέσα μου
"Όχι κι εσύ Panos...όχι κι εσύ παπαριές τύπου Χάτσικο"...
Για όσους δεν ξέρουν την ιστορία,σκιαγραφεί την αφοσίωση ενός σκυλιού του Χάτσικο στο αφεντικό του.
Μια όμορφη ιστορία που μέσω του αισχρού facebook και internet κτάντησε τόσο viral που πλεον μετά από σχεδόν δυο δεκαεριες μου προκαλει εξεμεση...
Πάμε στην ουσία
Ο ήρωας της ιστορίας του Panos προσπαθούσε να προσεγγίσει τη γυναίκα της ιστορίας.
Όσο ζούσε το σκυλί της γυναίκας η γνωριμία δεν πήγαινε παρακάτω γιατί το σκυλί αυτό γάβγιζε στο σκύλο του ήρωα.
Σαν να ήξερε από ένστικτο ότι η γνωριμία αυτή δεν είχε μέλλον.
Έται κι έγινε.Το σκυλί κάποια στιγμή πέθανε.Το γάβγισμά του σώπασε.
Οι δύο άνθρωποι ήρθαν για μια μαγική στιγμή κοντά.
Μόνο που ο ήρωάς του Πάνου πόνεσε γιατί κατάλαβε πως η αγκαλιά αυτή δεν είχε έρωτα αλλά θλίψη και ανάγκη για παρηγοριά από πλευράς γυναίκας.
Τι πιο επώδυνο από έναν μονόπλευρο έρωτα;
Τι πιο βασανιστηκό από το να μην ξαναδείς τον άνθρωπο που ποθεί όλο σου το είναι;
Το σκυλί το ξερε αυτό μάλλον από ένστικτο..και απέτρεπε τη γνωριμία να εξελιχθεί όσο ζούσε
Όπου σκυλί για μένα στην ιστορία αυτή είναι ένας συμβολισμός που αναπαριστά το έντσικτο και τη δίχως λόγια επικοινωνία
panosant (11.09.2020) freddieKrueger διαβάζοντας τα σχόλια
είχα απογοητευτεί ότι δεν έχω την δυνατότητα και το ταλέντο να μεταφέρω με την γραφή μου αυτά που θέλω.. Εσύ μου έδωσες λίγο κουράγιο..
πλησιασες πολύ σε αυτά που θέλω να πω όμως το βασικό μήνυμα είναι ότι στην αδυναμία μας πάντα βρίσκουμε δικαιολογίες ή εξιλαστήρια θύματα για να την καλύψουμε...στην προκειμένη ιστορία σίγουρα δεν ήταν ο σκύλος η αιτία που δεν μπορούσε ο μεσόκοπος κύριος να είναι με την πανέμορφη νεαρη κυρία
freddieKrueger (11.09.2020) Σε ευχαριστώ για την επεξήγησή σου αγαπητέ Panosant
Μια χαρά περνάς τα νοήματά σου και δηλώνω θαυμαστής της πραγματικά υπέροχης γραφής σου!...
Επομένως μιλάμε για μια αδυναμία ή συστολή του κυρίου της ιστορίας μας που όταν ο δικαιολογία εξαφανίστηκε από το σκηνικό,αντιμετώπισε ατόφια και τραυματικά την αληθινή δυσκολία...
Έίναι δύσκολο να κοιτάξουμε τη ζωή κατάματα στις προκλήσεις της η αλήθεια είναι
Ο άνθρωπος πάνω στην αδυναμία του αυτή έχει οικοδομήσει όλη του τη ζωή "εκ του ασφαλούς"
Άλλο ένα όμορφο κείμενό σου...
Ευχαριστώ!
panosant (11.09.2020) Ακριβώς έτσι ..... εγώ ευχαριστώ
για να μη χρειασθεί να απογοητευθείς ξανά και χρεώσεις και πάλι στον εαυτό σου αδυναμία να μπορείς να περνάς στους άλλους τα βαθύτερα νοήματα των αναρτήσεών σου ή, εν πάση περιπτώσει, αυτά που θα ήθελες να πεις, θα επισημάνω κάτι πολύ απλό. Στο τέλος κάθε ανάρτησης, εμφανίζεται η ένδειξη «Στείλε σχόλιο» και όχι «Κάντε ανάλυση κειμένου», «Μαντέψτε τι θέλει να πει ο συγγραφέας» ή κάτι, τέλος πάντων, ανάλογο. Αυτό σημαίνει πως ο κάθε αναγνώστης που σχολιάζει -και αυτό γίνεται κατά το 99%- εστιάζεται σε κάτι που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, που τον άγγιξε με έναν πιο προσωπικό τρόπο, κάτι πολύ πιο απλό, όπως «Πολύ καλό» κ.τ.λ., ή κάτι που του ενεργοποίησε κάποιον προσωπικό συνειρμό.
Σύμφωνα με το σκεπτικό σου, η απουσία σχολίων σημαίνει, μάλλον, πως κανένας δεν κατάλαβε το παραμικρό από αυτά που θέλει να πει ο συγγραφέας. Αν ψάξεις όλες τις χιλιάδες αναρτήσεις του ΜΗ, ζήτημα είναι αν θα βρεις περισσότερα από 5-10 σχόλια που να έχουν το χαρακτήρα ανάλυσης κειμένου, εστιαζόμενα στα όποια βαθύτερα νοήματα του συγγραφέα της ανάρτησης. Αυτό δεν οφείλεται, βέβαια, στο ότι δεν υπάρχουν αξιολογότατα μέλη που θα μπορούσαν να το κάνουν με τον καλύτερο τρόπο, αλλά στο ότι δεν είναι αυτός ο σκοπός των σχολίων. Δεν βρισκόμαστε σε κάποιον ιστότοπο λογοτεχνικού περιεχομένου, όπου συχνά γίνονται τέτοιου είδους προσεγγίσεις/αναλύσεις.
Αυτό που μου κάνει, επίσης, εντύπωση είναι πως ενώ και σε καμία προηγούμενη ανάρτησή σου δεν υπάρχει κάποιο σχόλιο αυτής της μορφής από κανέναν, αλλά τα συνήθη σχόλια που συναντά κάποιος σχεδόν σε όλες τις αναρτήσεις, ΔΕΝ εκφράζεις πουθενά την παραμικρή απογοήτευση που κανείς δεν αναφέρεται στο τι θέλεις, στην ουσία, να επικοινωνήσεις με τις αναρτήσεις σου. Το κάνεις για πρώτη φορά σήμερα, με αφορμή το σχόλιο κάποιου θαυμαστή σου που θέλησε να γράψει για το τι θεωρεί πως θέλεις να πεις με το κειμενάκι σου…
Αν είχε και κάποιος άλλος ένα ανάλογο με εσένα σκεπτικό -ερμηνεύοντας την ύπαρξη σχολίων που ΔΕΝ αναφέρονται οπωσδήποτε στο βαθύτερο νόημα των αναρτήσεών σου- τότε θα μπορούσε να βγάλει κι αυτός το λανθασμένο συμπέρασμα πως όποιος δεν σχολιάζει αναρτήσεις άλλων, όπως, για παράδειγμα, εσύ, είτε δεν έχει τη δυνατότητα να καταλάβει το βαθύτερο νόημα των αναρτήσεών τους είτε απαξιεί να το πράξει είτε αυτό που τον/την ενδιαφέρει είναι το πώς και αν σχολιάζονται σε βάθος οι δικές του μόνον αναρτήσεις…
panosant (11.09.2020) sven νιώθω ότι θέλησατε να με βάλετε στη θέση μου Και νομίζω ότι το κάνατε με πολύ συγκρατημένο τρόπο Δεν είχα καμία πρόθεση να μειώσω ή να προσβάλω ούτε εσάς ούτε εμένα... μέχρι να καταλάβω με ποιον τρόπο σας πρόσβαλα προκαταβολικά Σας ζητώ συγνώμη
Από μια φατσούλα,μια συναισθηματική κατάθεση,μια απλή φράση,ένα τραγούδι,μια λαθεμένη ή βεβιασμένη τοποθέτηση,μια προέκταση νοήματος κτλ
Οπότε στη λίστα των σχολίων υπάρχουν άπειροι "βαθμοί ελευθερίας"
Τώρα αν οι περισσότεροι αναγνώστες δεν εμβαθύνουν στα σχόλια ή δε σχολιάζουν καν,ούτε αυτό είναι κακό.Μα ουτε και καλό.Καθενας εχει δικαιωμα να γραψει την αποψη του η να συγκινηθεί απ ότι δηποτε.
Η και να μη γράψει κάτι.
Εγώ ας πουμε δε σχολιάζω τα κείμενα αθλητικού η πολιτικού χαρακτηρα όχι γιατι δε τα κατανοώ απλά επειδή δε με τραβάνε.
Αυτό δε σημαίνει κάτι όμως.
Ο Panos δεν έκανε κάτι άξιο κατάκρισης
Έγραψε κάτι όμορφο και γεμάτο νόημα πέρα από σκυλιά και κατοικίδια.
Θα προτιμούσα όμως να κάναμε διάλογο επί του νοήματος που ορθά μας πέρασε ο Πανος παρά να αναλύσουμε(αυτό κάνεις ΚΑΙ εσύ,αναλύεις)γιατί το δικό σου σχόλιο η της Ευαγγελίας ήταν άστοχο ή αν φταίει ο Πάνος σε αυτό που αναζήτησε κατανόηση από το "αναγνωστικό"κοινό του
freddieKrueger (11.09.2020) Να προσθέσω τέλος ότι δεν νομίζω πως η ένδειξη "αφήστε σχόλιο" σημαίνει "απαγορεύεται η εμβάθυβση"...
με ποια κριτήρια το σχόλιό μου, όπως και της Ευαγγελίας είναι ΑΣΤΟΧΑ; Για να είναι κάτι άστοχο, θα πρέπει να υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος στόχος ως κριτήριο. Από τη στιγμή, όμως, που, όπως λες κι εσύ ο ίδιος, (όπως κι εγώ άλλωστε) ένα σχόλιο μπορεί να αναφέρεται σε ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και πως «..ο καθένας έχει δικαίωμα να γράψει την άποψή του ή να συγκινηθεί απ΄οτιδήποτε», τότε η αναφορά σου περί ΑΣΤΟΧΩΝ σχολίων είναι αντιφατική και…άστοχη…
Θέλω, όμως, να αναφέρω σε κάτι που, απ΄ότι φαίνεται, ούτε εσύ ούτε και ο Πάνος αντιληφθήκατε. Το δικό μου αρχικό σχόλιο δεν ήταν παρά σχολιασμός και αναφορά στο σχόλιο της Ευαγγελίας και ΤΙΠΟΤΑ άλλο. Το ποστάκι μου άρεσε και ήμουν ο πρώτος που έβαλα «like», αντιλαμβανόμενος το τι θέλει να πει «πέρα από σκυλιά και κατοικίδια», άσχετα αν δεν είχα το χρόνο και τη διάθεση να γράψω κάτι επί της ουσίας.
Πουθενά δεν αναφέρω πως η ένδειξη «Αφήστε σχόλιο» σημαίνει «Απαγορεύεται η εμβάθυνση», κάθε άλλο. Απλά, λέω πως ένα σχόλιο ΔΕΝ σημαίνει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ εμβάθυνση. Το αντίθετο. Τα σχόλια, σχεδόν στο σύνολό τους, σπανιότατα εμβαθύνουν. Προσωπικά, εμβαθύνω πολύ συχνά, με σχόλια εκτενέστατα γιατί μου αρέσει η επί της ουσίας ανταλλαγή απόψεων/σχολίων, πράγμα που, δυστυχώς, σπάνια συμβαίνει… Εσύ, Χρήστο, το γνωρίζεις, γιατί σου το έγραψα και σε προσωπικό μήνυμα, πως ο λόγος της πολύμηνης απουσίας μου από το ΜΗ ήταν αυτό ακριβώς, το ότι, δηλαδή, ΔΕΝ υπάρχει παρά ελάχιστη επί της ουσίας επικοινωνία εδώ μέσα. Εμένα το μότο μου στο blog μου είναι, όπως βλέπεις, «ΖΩ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΩ». Δεν έχω λόγο να κάθομαι και να παραθέτω σκέψεις, προβληματισμούς, συναισθήματα και απόψεις, όταν δεν υπάρχει σχεδόν καμία ανταπόκριση, μοίρασμα ή ουσιαστικός διάλογος γύρω από αυτά που γράφει κάποιος. Τα όποια «likes» ή «Πολύ ωραίο» δεν είναι μοίρασμα και επικοινωνία…
Πάνο, δεν σε γνωρίζω, μου αρέσει η γραφή σου (το έχω δείξει επανειλημμένα, άλλωστε) και είμαι βέβαιος πως ΔΕΝ θέλησες ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ να προσβάλεις κάποιον, πολύ περισσότερο δε εμένα. Όταν γράφεις, όμως, «freddieKrueger, διαβάζοντας τα σχόλια
είχα απογοητευτεί ότι δεν έχω την δυνατότητα και το ταλέντο να μεταφέρω με την γραφή μου αυτά που θέλω.. Εσύ μου έδωσες λίγο κουράγιο…» τι μπορεί να καταλάβει ο αναγνώστης αυτού του σχολίου και πως μπορεί να εκληφθεί; Πρώτον, το ότι θεωρείς πως τα δύο προηγούμενα σχόλια θα ΕΠΡΕΠΕ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ να εμβαθύνουν και να καταφέρουν να εντοπίσουν το βαθύτερο νόημα του κειμένου σου, κάτι που ΔΕΝ έκαναν (και όχι πως μπορεί να αντιπροσωπεύουν κάτι πολύ απλούστερο ή προσωπικό) και, δεύτερον, πως αυτά τα σχόλια, αφού δεν κάνουν αυτό το τελευταίο, είναι «Άρτζι μπούρτζι και λουλάς» και «Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλα», προκαλώντας σου την απογοήτευση πως ίσως δεν διαθέτεις το χάρισμα να «μεταφέρεις με τη γραφή σου αυτά που θέλεις», μέχρι που ήρθε ως «δώρο εξ ουρανού» το σχόλιο του freddie για να σε δικαιώσει, βρίσκοντας στο πρόσωπό του κάποιον που, ευτυχώς, μπόρεσε να αντιληφθεί τα βαθύτερα νοήματά σου…
Σε μια ιστορία, αφήγηση, ταινία, βιβλίο κ.τ.λ. ο καθένας μπορεί να αγγιχθεί και να σχολιάσει κάποια επί μέρους σημεία της και ΌΧΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ το σύνολο της υπόθεσης, χωρίς αυτό να σημαίνει πως τον αφήνει αδιάφορο ή πως ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ. Απλά, στέκεται σε κάποια σημεία της. Για παράδειγμα, μία ταινία που αναφέρεται στον αγώνα που δίνει ένας νέος άνθρωπος που μένει καθηλωμένος σε αναπηρική καρέκλα και καταφέρνει, βρίσκοντας το κουράγιο να πετύχει πολλά παρά την αναπηρία του, μόνο με τη βοήθεια μιας νεαρής φυσικοθεραπεύτριας που τον ερωτεύεται στη διάρκεια της αποκατάστασής του, κάποιος μπορεί να εστιασθεί σε διάφορες επί μέρους πτυχές της ιστορίας και όχι στο τι μπορεί να ήθελε να πει ο σκηνοθέτης συνολικά. Κάποιος θα μπορούσε να εστιάσει στην ψυχική δύναμη του νέου αυτού, κάποιος άλλος στη νέα κοπέλα που, αδιαφορώντας για την αναπηρία του, μοιράστηκε τη ζωή της μαζί του, άλλος για στις κοινωνικές διακρίσεις κ.ά….
Θεωρώ πως τέτοιου είδους συζητήσεις/αντιπαραθέσεις είναι εξίσου γόνιμες, αν όχι συχνά γονιμότερες, από οποιοδήποτε βαθύτερο νόημα πολλών αναρτήσεων εδώ μέσα…
Όλοι αστοχήσαμε με κριτήριο τι ήθελε να περάσει ο Πάνος.
Απλά εγώ δέχτηκα με χαρά τη διόρθωσή του και ότι έκανα λάθος προσέγγιση.
Το ότι μπήκα όμως στον κόπο να κατανοήσω το νόημά του με έβγαλε κερδισμένο.
Μόλις ο Πάνος μου φώτισε εντελώς το νόημα του κειμένου του κάθε κομμάτι παζλ μπήκε στη θέση του
Ο Πάνος εγραψε πως απογοητεύτηκε προφανως γιατι δεν ηθελε καθολου να εστιασει στη σχεση ανθρωπου ζωντανου
Κατι που εκανε η Ευαγγελια και ενισχυσες εσυ.
Και ειλικρινα δε βρισκω κατι το κακο ουτε εκει.
Παραξενευομαι ομως με την αντιδραση σου απο εκει και επειτα.
Δεν βρισκω λογο επικρισης του Πανου ουτε και λογο αποσαφηνησης τι σημαινει "αφηνω σχολιο".Αυτο λεω.
Ο ανθρωπος εγραψε κατι,πεσαμε ολοι εξω στην ερμηνεια του κειμενου του,αλλοι λιγοτερο,αλλοι περισσοτερο...
Τι παει να πει αυτο;Πως καποιος πρεπει να φταιει;Ειτε εμεις ειτε ο Πανος;
Ο ανθρωπος μια χαρα τα περιεγραψε μια χαρα το κειμενο του κι εμεις μια χαρα το διαβασαμε και το σχολιασαμε
Κι εκεινος μια χαρα εξεφρασε την αποψη του
CHE (12.09.2020) Διάβασα με ενδιαφέρον και το ποστάρισμα και τα σχόλια. Το κείμενο του Πάνου είναι εξαιρετικό, περισσότερο γι' αυτά που υπονοεί και δεν έγραψε. Θα μπορούσε όλο αυτό να αναπτυχθεί σε μία μεγαλύτερη ιστορία, αλλά δεν χρειάζονται χιλιάδες λέξεις για να δώσεις ένα δίδαγμα ή να αποδώσεις ένα συναίσθημα. Και ο Πάνος το κατάφερε άψογα. Σε μεγάλο βαθμό θα συμφωνούσε κανείς με όλες τις απόψεις που εκφράστηκαν μετά. Προσωπικά, αυτό που θέλω να πω είναι ότι χαίρομαι που βλέπω αυτή την ανταλλαγή σχολίων, σαν να καθόμαστε όλοι μαζί γύρω από ένα τραπέζι και να συζητάμε. Και χαίρομαι ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό διακρίνεται μία ευγένεια κι ένας σεβασμός -που θα έπρεπε να είναι αυτονόητος. Τώρα βέβαια βγήκα εκτός θέματος μιας και έδωσα περισσότερη βάση στα σχόλια παρά στο ίδιο το κείμενο. Η συμβουλή μου στον Πάνο αλλά και σε όλους όσοι γράφουν εδώ, είναι να συνεχίζουν να το κάνουν, να εκφράζουν τα συναισθήματά τους, τις απόψεις τους, τις φοβίες τους, αλλά χωρίς να απογοητεύονται από την ανταπόκριση ή μη των υπολοίπων. Δεν είναι αυτό το νόημα. Όταν γράφει κάποιος, το κάνει για τον εαυτό του. Όχι για τους άλλους. Μπορεί βέβαια να βρει ανταπόκριση, μπορεί και όχι, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Καλή συνέχεια σε όλους!
...η μόνη μικρή "ένστασή" μου είναι πως αν γράφει κάποιος μόνο για τον εαυτό του χωρίς να τον ενδιαφέρει το οποιοδήποτε feddback, τότε δεν χρειάζεται να γράφει σε έναν τέτοιο ιστότοπο. Τα γράφει, τα διαβάζει και τα κρατά στο συρτάρι του, όπως κάνει κάποιος που γράφει προσωπικό ημερολόγιο.
panosant (12.09.2020) νιώθω ευγνώμων στην κυρία και σε όλους τους κυρίους που ασχολήθηκαν διάβασαν και έγραψαν το σχολιο τους
EVAGGELIASAKELLARIOU (12.09.2020) Καλησπέρα, panosant, sven, freddieKrueger και CHE. Τώρα διάβασα όλα τα σχόλια για το όμορφο κείμενο του Παναγή. Εκείνο που ήρθε αυτόματα στο μυαλό μου, όταν διάβασα το post, ήταν η σχέση ανθρώπου- ζωντανού και για το λόγο αυτό έγραψα το σχόλιο. Η βόλτα δύο ανθρώπων με τα κατοικίδια τους είναι μια εικόνα με πολλές ερμηνείες και είναι εύκολο να παρερμηνευθεί. Όλα τα σχόλια είναι ακριβή και ευγενικά. Panosant, συνέχισε να γράφεις, αξίζει το κόπο σου και τη πένα σου. Θα σε διαβάζω πάντα με ευχαρίστηση!
freddieKrueger (12.09.2020) Εμένα μου φαίνεται πως ειπώθηκαν περισσότερα απ όσα έπρεπε να ειπωθούν σε αυτό το τόπικ
Διαφωνώ κυρίως με την αντίδραση του sven ,όσο κι αν τον εκτιμώ,που κατέκρινε άδικα τον panosant.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να γράψει εδώ ότι θέλει και να περάσει όποιο νόημα θέλει και με όποιον τρόπο θέλει,άμεσο ή έμμεσο.
Είτε τον ενδιαφέρει το feedback είτε όχι.Αν δε γουστάρει να τα έχει στο συρτάρι του και θέλει να τα γράψει εδώ ας το πράξει.
Σάββα,εισέπραξα πως ενοχλήθηκες παραπάνω απ όσο έπρεπε επειδή ο panosant εξέφρασε απογοήτευση ότι δεν τον καταλλαβατε όπως θα ήθελε.
Ούτε κι εγώ έπεσα μέσα σε αυτό που ήθελε να εκφράσει(άσχετα αν όπως είπε ο Πάνος έτυχε να πέσω πιο κοντά)όμως δεν τα έβαλα με τον καλλιτέχνη,ούτε με το μηχανισμό κατάθεσης σχολίων ούτε με κανέναν βασικά.
Αναρρωτιέμαι γιατί τόση ευθιξία φίλατε;
Ωραία έπεσες έξω στο νόημα του κειμένου.
Και λοιπόν;
Τι σημαίνει αυτό;
Ότι δεν.είσαι καλός ψυχοθεραπευτής;
Ότι δεν είσαι δυνατό μυαλό και αξιόλογη επίσης πέννα;
Αυτή την.ευθιξία σου να.μην είχες και την αδυναμία να αποδεχτείς σφάλμα θα σουν άψογος!
Όλα αυτά τα γράφω και για τους υπόλοιπους που προσπαθούν να τηρήσουν μια ουδέτερη στάση ενώ εδώ υπάρχει θέμα και αδικία...
Οπότε να.με συγχωρείσετε που δεν σιωπώ ή δεν κλείνω εδώ το θεμα!
Καλό να λέμε τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη!
Κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να πει "τι μαλακίες λέτε για ζωάκια και σκυλάκια και αν το πρώτο σκυλί έγλυφε το δεύτερο έκανε τούμπες" Ευαγγελία.
Ωστόσο ο Πάνος τήρησε την ψυχραιμία του και το επίπεδό του και μας έβαλε όλους σωστά στη θέση τους...
φαίνεται πως ελάχιστα πράγματα αντιλήφθηκες για το λόγο της ενόχλησής μου, γι΄αυτό συνεχίζεις να γράφεις πράγματα του τύπου «Αναρωτιέμαι γιατί τόση ευθιξία φίλτατε;
Ωραία έπεσες έξω στο νόημα του κειμένου. Και λοιπόν; Τι σημαίνει αυτό;». Για το μόνο που δεν ενοχλήθηκα είναι για αυτό που γράφεις! Το σχόλιό μου δεν ήταν παρά μόνο μια αναφορά στο σχόλιο της Ευαγγελίας και ΤΙΠΟΤΑ άλλο. Όσον αφορά στο ποστ του Πάνου στο σύνολό του, έβαλα ένα «like» γιατί μου άρεσε. Τόσο απλά.
Αν ξαναδιαβάσεις τα όσα αρκετά αναλυτικά έγραψα, απεγκλωβισμένος από αυτό που είχες εξ αρχής στο μυαλό σου, ΣΙΓΟΥΡΑ θα καταλάβεις που βρίσκεται η ένστασή μου και γιατί μιλώ…
Μου κάνει εντύπωση πάντως που, παρόλο που ο ίδιος ο Πάνος σιωπά, εσύ, λειτουργώντας αντ΄αυτού, συνεχίζεις να λες τα ίδια πράγματα, λες και είσαι ΕΣΥ ο θιγμένος ή να υπερασπίζεσαι τον Πάνο, σαν να θεωρείς πως δέχθηκε επίθεση ή σαν να θεωρείς πως ο ίδιος ΔΕΝ μπορεί να υπερασπισθεί τον εαυτό του, αν θα το ήθελε…
Το ότι ΕΣΥ θεωρείς πως υπάρχει αδικία, γι΄αυτό και δεν σιωπάς, είναι δικαίωμά σου. Δεν μπορείς, όμως, να μιλάς και εξ ονόματος άλλων, θεωρώντας πως «…προσπαθούν να τηρήσουν μια ουδέτερη στάση, ενώ εδώ υπάρχει θέμα και αδικία…»!!!
Είπες, λοιπόν, «…τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη», αφού οι άλλοι δεν τολμούν να το πράξουν, τηρώντας, αντ΄αυτού, μια «ουδέτερη στάση», όπως προφανώς ο CHE…
Καλή συνέχεια!
panosant (13.09.2020) νομίζω πώς αυτό γίνεται θα ήταν μία καλή ευκαιρία όλη αυτή η ενέργεια που δυστυχώς διοχετεύεται αρνητικά σε αυτό το post να γίνει η αρχή για μία πραγματική επικοινωνία μεταξύ μας με πρώτον εμένα που δεν λέω ποτέ τη γνώμη μου στα δικά σας γραπτά όχι επειδή τα αγνοώ αλλά επειδή δεν νομίζω ότι έχω το ταλέντο να εμβαθύνω στις αναρτήσεις σας . Ναι εγώ θέλω να μοιράζομαι αυτά που γράφω.. το έχω ανάγκη έστω και ένας να το διαβάσει ...κλείνω παίρνοντας την ευθύνη των δικων μου λαθών και ελπίζω να είστε εδώ και στα επόμενα γραπτά μου
freddieKrueger (13.09.2020) Σάββα θα στο πω με μια απλή φράση τότε για να σε διευκολύνω
Δε βρίσκω ΚΑΝΕΝΑ λόγο για ΕΝΣΤΑΣΗ και ΕΝΟΧΛΗΣΗ εκ μέρους σου.
Γράφεις γράφεις εξηγείς επιχειρηματολογείς κτλ και ο λόγος είναι ποιός;
Απλά έπεσες έξω στην ερμηνεία του κειμένου του Πάνου κι αντί να το δεχτείς,έπλεξες ένα ολόκληρο οικοδόμημα σκέψης γεμάτο υποδείξεις παραρηρήσεις και.ενστάσεις.Μια άμυνα για να δικαιολογηθείς γιατί δεν εμβάθυνες στο κείμενο(περιττό)
Αυτό.έγινε και θα σου πω κάτι πολύ φιλικά για να λήξει το.θέμα:
Δεν έίναι κακό.να κάνεις λάθος ή να πέφτεις.έξω ή να σφάλλεις αδελφέ.
Κοίτα να συμφιλιωθείς με αυτό.
Όποιος διαβάζει καταλαβαίνει.
Όσο για.τους άλλους δεν τους έδειξα όπως εσύ το πράττεις για λογαριασμό μου.
Απλά είπα ότι με ενοχλεί η παθητική στάση που τηρείται προκειμένου να κρατηθούν οι ισορροπίες.
freddieKrueger (13.09.2020) Προς Πάνο:Δεν χρειάζεται να απολογηθείς σε κανένα,ούτε έκανες κάποιο λάθος Πάνο μου.
Έχεις κάθε δικαίωμα έκφρασης και καμμία υποχρέωση να απολογηθείς σε κανένα γιατί δεν κράτησες τα κείμενα σου στο συρτάρι σου.
Απλά και ξεκάθαρα.
adreo (14.10.2020) Πολύ μελάνι για το σχεδόν ... ΤΙΠΟΤΑ. Συνέχισε όμως να γράφεις, κάποτε μπορεί να γίνεις καλύτερος.
panosant (14.10.2020) δεν μπορώ να βρω το λόγο που γραψατε ένα τέτοιο σχόλιο .στο blog μου ανέβασα κάτι, στο δικό μου το blog που για μένα έχει αξία, δεν το ανέβασα σε διαγωνισμό λογοτεχνίας. είστε έμπειρος στον χώρο από ότι είδα και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί απλά δεν το αγνοήσατε το κείμενο μου
adreo (19.10.2020) Αγαπητέ μου άγνωστέ μου ιντερνετικέ μου φίλε. Όπως βλέπεις δεν αφήνω αναπάντητο το φανερά-για σένα- στενόχωρο σχολιό σου. Ίσως να μην κατάλαβες το δικό μου μικρό σχόλιο, που δεν είχε ως σκοπό την απόρριψή σου. Απεναντίας, είπα την γνώμη μου, θεωρώντας σε πως έχεις μέλον. Απλά δεν μου άρεσε ο τρόπος της διατύπωσης του κειμένου σου. Τίποτε άλλο. Αν Πάνο σε στενοχώρησα, μπορώ να σου ζητήσω συγνώμην. Αλλά τότε δεν θα είναι κριτική το κειμενάκι μου. Είμαι λίγο σκληρός Πάνο αλλά αληθινός και έχω την ευθύνη των όσων γράφω. Στα 12 χρόνια που είμαι εδώ έχω διαβάσει εκατοντάδες, ας πούμε "κριτικές", κάκιστες, υβριστικές κυρίως και πολλά άλλα. Αμύνθηκα και κάποιους, κάποιες τους,τις, ανάγκασα να πάρουν δρόμο. ΜΟΝΟ με την πένα μου. Είμαι εδώ φίλε μου για να γράφω, όταν γράφω, για να λέω την γνώμη μου. Τα blogs μας δεν είναι δικά μας, αφού- όποια, όποιος επιθυμεί γράφει σε αυτά. Δεν ξέρω αν είσαι πολύ νέος άνθρωπος ή μεγαλύτερος, αλλά οι 14 λέξεις που σου έγραψα, σε έκαναν, κάπως θυμωμένα , να γράψεις την απάντησή σου. Σε ευχαριστώ που με έβαλες στην λίστα των επικριτών σου, αλλά ότι έγραψα , το έγραψα ως εποικοδομητική γνώμη. Δεν είχα σκοπό να ανοίξω μέτωπο μαζί σου. Καλή τύχη φίλε μου. Γράψε ότι εσύ επιλέγεις και διάλεγε τις καλές γνώμες. Αυτό όμως δεν βοηθά κανέναν μας , να γίνει καλύτερος.
panosant (19.10.2020) έχετε κερδίσει τον σεβασμό μου με τον χρόνο που χάσατε για να μου απαντήσετε... ευχαριστώ πάρα πολύ ...ελπίζω να γράφετε τη γνώμη σας όταν κάτι ανεβάζω
adreo (19.10.2020) Δεν χάνει κάποιος τον χρόνο του, όταν βλέπει τον κάθε συνανθρωπό του ως ίσος προς ίσον. Σε ευχαριστώ , που σε αυτές τις συνθήκες, μου έδωσες να καταλάβω πως και ως άνθρωπος είσαι καλός. Σαν μου δίνεις την ευκαιρία, Ναιθα σου λέω την γνώμη μου. Πάντα με καλή καρδιά Πάνο.
Καληνύχτα.
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε. Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας panosant Παναγης
ελ.επαγγελματιας
από ΑΡΓΟΣΤΟΛΙ