Την περπατάς σε μια μόνο κατεύθυνση...θες δε θες...

Κι ακίνητος να κάτσεις,το έδαφος κάτω από τα πόδια σου κινείται.

Τρομακτική η στασιμότητα ή οι πολύ γρήγοροι ρυθμοί

Χθές είδα σε ένα φανάρι ένα νεαρό χωρίς κράνος να πατά στο τέρμα τη χιλιάρα του

και σκέφτηκα:''Τι χαζή επένδυση του ρίσκου να πεθάνει''

Σε μια στιγμή θα τελειώναν όλα...

Ενώ θα μπορούσε να έκανε έρωτα με χίλιες πουτάνες χωρίς προφυλακτικό...

Αργός και απολαυστικός θάνατος αυτός

Άλλοι φουμάρουν το θάνατο σε εισπνεόμενες δόσεις

Άλλοι προσπερνούν τις αληθινά δελεαστικές προκλήσεις και μπαίνουν σε νοητές και ανόητες φυλακές

Πας και παντρεύεσαι ρε μαλάκα για να μη χάσεις τη γυναίκα,γιατί θα τη χάσεις αν δε την παντρευτείς...αυτή δε θέλει ότι θες...θέλει παιδιά από τη φύση της...

Αθανασία χαρίζουν τα παιδιά λένε πολλοί.Εν μέρει συμφωνώ,αλλά για να γίνεις ''σωστός'' γονιός θα πρέπει να κάψεις τούτη δω τη ζωή.

Θα πρέπει να δίνεις τα φράγκα σου στο μεγάλωμά τους...σε πάμπερς...σε σχολικά βιβλία και φροντηστήρια...

Αντί να τα ξοδέψεις για την καύλα σου...

Και η ζωή τρέχει...και ξαφνικά κοιτάς και είσαι χοντρός 50 άρης...κάνεις να φτιάξεις τη χωρίστρα σου και μαλλιά δεν υπάρχουν.

Πας να αγκαλιάσεις τον έρωτά σου και αντί να πιάσεις μέση δαχτυλίδι πιάνεις ένα..φαλαινοθηρικό...μια κωλο φακλάνα...

Η μπογιά σου δε περνά πια στις νεαρές μαλακα...

Νοιώθεις βαρύς όταν ανεβαίνεις ανηφόρες...το τέρμα του δρόμου το νοιώθεις πιο κοντά...απειλητικά να πλησιάζει...συνοδεία με ποντιακές λύρες...

Φανερώνεται μπροστά σου ο γκρεμός...η πτώση στην ανυπαρξία...μεγάλο το άλμα φίλε...τεράστιο...

Δε το θυμάσαι όταν γεννιόσουν...καλύτερα να φτάσεις εκεί γέρος αδύναμος και ξεμωραμένος...

Αλλοιώς η φρίκη της μέρας που θα ναι η τελευταία σου...θα σου ξυρίσει το σβέρκο σαν κρύα λεπίδα και θα σου πάρει την ψυχή...

Τότε θα αναπολήσεις όλα σου τα μεθύσια και όλα σου τα γαμήσια...όλες τις φορές που ξημερώθηκες σε μια παραλία

Κάθε έρωτα που έχασες κάθε φορά που κόλωσες κάθε μάχη που έχασες ή κέρδισες...

Την καλοσύνη του Λάκη,την τρέλα της Μερόπης,το χαμόγελο του Παρασκευά,τα βυζιά και τα μάτια της Αρχοντούλας...την εκδρομή στο Αγκίστρι...

Μακάρι να αργήσω να μάθω και τί άλλο θα αναπολήσω...