Από παιδί σε ξέρω, σε θυμάμαι

με μάτια καρφωμένα στο κενό.

Να φύγεις από τότε λαχταρούσες,

δεν σ άρεσε που ήσουνα εδώ.

Διέξοδο να βρεις αναζητούσες

και στα βιβλία χώρες μαγικές,

παραμυθένιους δρόμους περπατούσες,

γύρω δεν κοίταγες ποτέ.

Που έχεις πάει και σε ψάχνω;

Και στις κρυψώνες μας τα βράδια καρτερώ.

Tι ειν αυτό που σε τρομάζει;

Nα μεγαλώσεις μόνο σου ζητώ.

Ακόμα τρέχεις μα δεν φτάνεις

μες τον λαβύρινθο που ζεις.

Συνέχεια κύκλους διαγράφεις

ψάχνοντας έξοδο να βρεις.

Και συνεχώς αλλάζεις δρόμο,

μη σε πετύχω πουθενά να μη σε βρω.

Να σε θυμάμαι τότε που ήμασταν παιδάκια.

Τα βουρκωμένα μάτια σου μη δω!

Που έχεις πάει και σε ψάχνω;

Και στις κρυψώνες μας τα βράδια καρτερώ.

Tι ειν αυτό που σε τρομάζει;

Nα μεγαλώσεις μόνο σου ζητώ.

Που έχεις πάει και σε ψάχνω;

Και στα σοκάκια του μυαλού μου αχολογάς.

Όλο σε φτάνω μα ξεφεύγεις.

Σε προσπερνάω και πίσω με γυρνάς.

 Ακόμα τρέχω..