Θα σε κρατάω να περάσουμε από δω.

Και να γλιστρήσεις δεν σ’ αφήνω κι ας χαθώ.

Μαζί κι εγώ.      

Στης κακοτράχαλης ζωής τα μονοπάτια,

σ’ ανηφοριές κατηφοριές και σκαλοπάτια,

πέπλο θα στρώνω να πατάς για να περάσεις.

Μη φοβηθείς, να μη δειλιάσεις.

Κάθε φορά που αντικρίζω αυτά τα μάτια!

Νόημα δίνουν στης ζωής μου τα σκοτάδια!

Μέσα τους βλέπω έναν άλλο ουρανό

και ένα κόσμο γιορτινό με καλοσύνη!

Έχεις μια όμορφη ψυχή

και μια καρδιά που όλο δίνει!

Κι όταν καμιά φορά μελαγχολώ,

μ ένα χαμόγελό σου όλα τα ξεχνάω.

Κι όλα του κόσμου τούτου τα στραβά

τα συγχωράω.

Κάθε φορά που αντικρίζω αυτά τα μάτια!

Νόημα δίνουν στης ζωής μου τα σκοτάδια!

Κάθε φορά που με κοιτούν αυτά τα μάτια,

γίνεται  τ όνειρό μου αληθινό

κι εγώ

κι εγώ

κομμάτια