ΝΑΡΚΟΠΕΔΙΟ

 μα μέσα μου επικρατεί μία νεκρική σιγή 

 δεν χώρεσε  κανένας ήχος μέσα στήν πληγή

 γύρω από το τίποτα μου οι σκέψεις μου στήσαν χορό

 το στόμα ανοιγοκλείνουν μα να τις ακούσω δεν μπορώ

η   ζέστη και η υγρασία τρέχει απ' τους τοίχους

τις μάσκες μου όλες βγάζω πριν να μπω μέσα στους  στίχους

βουλιάζω στον βυθό τους ,   ανοιγμένο στρείδι

φτωχό χωρίς διαμάντι ,το έχω χάσει ήδη ..

 την σκέψη  μου την βγάζω απ' τον βυθό  προτού πνιγεί

 τα γόνατα λυγίζει μες στους στίχους πέφτει και αιμορραγεί

 χίλια κομμάτια σκίζω το χαρτί και το μολύβι σπάω

στο ναρκοπέδιο της θύμησής σου απόψε λέω να μην πάω

Α.Π.