ΤΟ ΓΙΑΠΙ

γρατζουνάω τη σιωπή

βάζω χρώμα και φως

 στο παλιό το γιαπί 

χτίστης και ξυλουργός

βάφω και ένα' ουρανό

 με αστέρια χρυσά

μόνος μες στο κενό

και έξω ο κόσμος  λυσσά

 έλα αν θες μία φορά

 δίχως πρέπει ,γυμνή

δεν προσφέρω πολλά

 μοναχά την στιγμή

την στιγμή που ο χρόνος παγώνει 

που οι μόνοι δεν είναι πια μόνοι

που κρατάει το φώς της όσο μιάς αστραπής

που χωράει   μες στο ''Αχ'' της όσα φοβάσαι να πεις

σε κοιτάω από τις γρίλιες βιαστικά να βαδίζεις

τις στιγμές που δεν ζήσαμε μαγικά μου θυμίζεις

σε ακούω να ρωτάς  ντροπαλά έναν ξένο

μήπως ξέρει εκείνος να σου δείξει πού μένω 

και αγκαλιά περπατάτε στης ζωής το ταξίδι

μη λυπάσαι για μένα ,σε συγχώρεσα ήδη

Α.Π.