ΜΕΛΑΧΡΙΝΟ

η λογική μου με κοιτά με απέχθεια στο βλέμμα

και θέλω τόσο ο θλιβερός να βγω μέσα απ'το ψέμα

μελαχρινό μου όνειρο άσε με να ξυπνήσω

να μπω μες στις αλήθειες μου και να σε λησμονήσω

εκεί έξω από τον παράδεισο λαθραία θα σε κοιτάζω

πως δεν θα σε χαρώ ποτέ το ξέρω και τρομάζω

και ετούτη η ζήλια που τρυπά το κάθε κύτταρο μου

αχ και ας πεθάνει το πρωί μαζί με το όνειρό μου

ζηλεύω τον που σε αγαπά και τον που σε αγγίζει

που μες στα μπράτσα του τα δυό άγρια σε πελαγίζει

τα χέρια που ξεχτένισαν τα μακριά μαλλιά σου

και τις φωτιές που έσβησες με τα υγρά φιλιά σου

ζηλεύω κάθε χάδι του που σε αναστενάζει

και κάθε ψέμα που έχει πει για να σε ξελογιάζει

μελαχρινάκι μου μικρό δεν θα στο ομολογήσω

πώς την φωτιά που μου άναψες ποτέ μου δεν θα σβήσω

Α.Π.