...έπρεπε να φύγουν από το διαμέρισμα αυτό του τρίτου ορόφου...

Έψαχναν μανιωδώς να ξεχωρίσουν πράγματα που αγαπούν να τα πάρουν μαζί τους...

Ήξεραν πως δεν μπορούσαν να μείνουν πολύ,γιατί ο ιδιοκτήτης θα επέστρεφε τώρα που χειμώνιασε...

Ένας πολύ κακός άνθρωπος...αιμοσταγής δολοφόνος και μαφιόζος.

Ένας άνδρας και μια γυναίκα είχαν φιλοξενηθεί χωρίς την άδειά του από τις αρχές του καλοκαιριού

Η ψευδαίσθηση της λήξης της επιδημίας του Κορωνοιού τους βρήκε άνεργους και άστεγους

Εκεί κάπου στο Μάη.

Περιπλανιόντουσαν από σοκάκι σε σοκάκι,κοιμόντουσαν στα παγκάκια...

Ώσπου η ανάγκη να προστατευτούν από ένα ξαφνικό ανοιξιάτικο μπουρίνι,τους ώθησε να μπουν σε μια μισοχαλασμένη εγκαταλελειμένη πολυκατοικία...

Χτύπησαν όλες.τις πόρτες σε όλους τους ορόφους μα όλες ήταν κλειδαμπαρωμένες και σημεία ζωής δεν υπήρχαν..

Ώσπου η μισοδιαλυμένη ξεχαρβαλωμένη πόρτα ενός εγκαταλειμένου διαμερίσματος στον τρίτο άνοιξε και τους υποδέχτηκε.

Ήταν ακατάστατο και παντού σκορπισμένα αποκόματα εφημερίδων αστυνομικών δελτίων...

Το ζευγάρι αποφάσισε να περάσει εκεί τη βροχερή βραδιά...

Τελικά όμως ήταν μοιραίο να γίνει η προσωρινή τους οικία για όλο τι καλοκαίρι

Τώρα φθινοπώριασε και ο αιμοσταγής δολοφόνος άφησε τα σημάδια του στην παγωμένη ατμόσφαιρα πως επιστρέφει...

Το ζευγάρι μάζεψε ότι πιο πολύ αγάπησε και το φόρτωσε σε ένα κλεμμένο μινι βαν

Το ταξίδι της επιστροφής.μεγάλο,πολλών ημερών βρίσκεται μπροστά τους.. 

Σταματημένοι σε μια ηλιόλουστη πλατεία με.περιστέρια στο κέντρο της οποίας βρίσκεται μια.μεγαλοπρεπής καθολική γοτθικού ρυθμού εκκλησία,ατενίζουν το μέλλον με φόβο κι.ελπίδα.

Το ταξίδι ξεκινά...