Το Κουκάκι μου πάντα θα ναι όμορφο έστω μόνο με φαντάσματα

Κι ας είναι κλειδωμένο το Ωδείο και τα αγαπημένα μου καφέ.

Με τη φωνή μου θα τραγουδώ και με το κροτάλισμα των αλυσίδων μου θα ξεσηκώνω τα ξεραμένα φύλλα που έχασαν τα δέντρα από τη θλίψη τους, σε τρελό χορό στον άγριο χειμωνιάτικο άνεμο της νεκρής Αθήνας...