Το παλιό σταρλετ έχει ταξιδέψει σε πολλά μέρη.

Πλέον το χρησιμοποιούμε μόνο για πολύ κοντινές αποστάσεις.

Κάπου στο 2002 όμως είχε φτάσει ως τη Λάρισα κι ακόμη πιο παλιά είχε γυρίσει όλη την Κρήτη και μέσα σε λίγες ώρες είχε ταξιδέψει από τον Άγιο Νικόλαο Λασιθίου ως τον Κίσσαμο Χανίων.

Το αμάξι αυτό μπορεί να μην έχει φοβερή ευστάθεια στο δρόμο ή σημαντική ιπποδύναμη κάτω από το καπώ του,αλλά...στις σκουριασμένες του ζάντες κουβαλά ιστορίες να σου πει.

Στο βάρος του τιμονιού του καθώς στίβει και στο τρίξιμο του άξονά του,μπορείς να νοιώσεις ξανά 18 ετών και να μυρίσεις πευκοβελόνα από το καλοκαίρι εκείνο που πάσχιζες να μάθεις να το ξεκινάς.

Στον ήχο των υαλοκαθαριστήρων του να θυμηθείς βροχερά φθινοπωρινά πρωινά όταν πήγαινες στο σταθμό των τραίνων για να ταξιδέψεις μακριά,ενώ στο θάμπωμα των τζαμιών,χειμώνες της νιότης σου να γίνονται ζωγραφιές στο πολυκαιρισμένο παρμπρίζ του.

Αυτό είναι το παλιό μας αμάξι και έχει για μας μεγάλη συναισθηματική αξία.

Επιθυμώ να γεράσει μαζί μας και να γίνει αντίκα.

Γιατί μερικά πράγματα ομορφαίνουν στο χρόνο.