...σκέπασε τα πάντα.

Ηλιόλουστη Κυριακή αλλά το φως της ψεύτικο

Τα στέκια τα παλιά δεν είχαν τίποτα το ελκυστικό.

Πάνε εκείνες οι Κυριακές που έπινα τον καφέ μου ήρεμος.

Βιαστική η μέρα το μυαλό άρρωστο.Το σκέπασε κι αυτό το απόλυτο σκοτάδι.

Δέχτηκα μια μικρή σφαίρα που δεν με άγγιξε αλλά είχε δηλητήριο...

Η ουσία αυτή σκοτείνιασε τα πάντα.Δεν άφησε περιθώρια αισιοδοξίας.

Θα φτύσω την τοξίνη όμως,το νοιώθω...

Ο θυμός και ο φόβος θα ατροφήσουν και οι οφθαλμοί του νου θα ξεθαμπώσουν και πάλι.

Βλέπεις,δεν είμαι αδύναμος άνθρωπος.Τραυματισμένος είμαι,φέροντας παλιά,βαθιά τραύματα.

Το κρανίο μου ζεματάει.Περιμένω να κρυώσει.

Να φύγει το σκοτάδι.

Να ατονήσει το δηλητήριο.

Να ξανακάνει ήλιο τις Κυριακές..

Και να σκορπίσω χαρά στους καλούς και τιμωρία στους κακούς