Κυλούν και φεύγουν οι καιροί
σαν το νερό στ' αυλάκι
βγάλαν κι οι μέρες μας κεντρί
και μας κερνούν φαρμάκι

Αέρηδες και στεναγμοί
σε φέρανε κοντά μου
κι απόγινες βαθιά ρωγμή
και χτύπος στην καρδιά μου

Όμορφη ντερμπεντέρισσα
μου πήρες τα κλειδιά
και μου 'γινες πορτιέρισσα
κι' αφέντρα στην καρδιά .

Πέφτω και ψάχνω στα τυφλά
εκεί που δεν επήγα
όποιος γυρεύει τα πολλά
ξεμένει με τα λίγα

Καντήλι ακοίμητο η ζωή
κι ο έρωτας φιτίλι
από το βράδυ ως το πρωί
ποθώ τα δυο σου χείλη

Όμορφη ντερμπεντέρισσα
μου πήρες τα κλειδιά
και μου 'γινες πορτιέρισσα
κι' αφέντρα στην καρδιά ..

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.

Υ.Γ: Η μουσική  Mε έναν καρδίαν (Instrumental)  του Κυριάκου Παπαδόπουλου που τυχαία αλίευσα στο διαδίκτυο στάθηκε αφορμή  και πηγή έμπευσης  για να γράψω τη Ντερμπεντέρισσα.