Με το ολόγλυκο στόμα σου και με τα μονοπάτια των ματιών σου 
που κολυμπάει μέσα τους το φεγγαρόφωτο,
με τα οράματά σου που τα αφήνεις στο μπαλκόνι
και σ’ ερωτεύεται το φεγγάρι,
με την πολυθρόνα σου και με το γραφείο σου,
με τα πουκάμισά σου  και με την παρουσία σου
που "βασανίζει" τα μάτια μου, 
με τα μηνύματά σου στο Viber και με τη γιόγκα σου,
με τον μουσικό σου, τον ποιητή σου και τον αρθρογράφο σου,
με τη γκαρσονιέρα σου και τις αρκούδες σου,
με τους δασκάλους σου και τα μαθήματα οδήγησης, 
με τη φωνή σου και με το βλέμμα σου,
με τις ακουαρέλες σου και με τους μαθητές σου,
με τα ποτάμια σου και με τις λίμνες σου, 
με τις καλημέρες σου και με τις καληνύχτες σου,
με τα μουσεία σου και με τα αξιοθέατά σου, 
με το ποδήλατό σου και με τις βόλτες σου,
με το Online σου και με το Offline σου,
με την υπηκοότητά σου και με την  καταγωγή σου,
με τα βιβλία σου και με τις αφιερώσεις σου,
με την κιθάρα σου και με το πιάνο σου,
με τα τραγούδια σου και με τη φωνή σου σαν το μέλι,
με τα μακριά μαλλιά σου και με το γέλιο σου,
με τα γλυκά σου και με το τσάι σου,
με το κρασί σου και με τις βότκες σου,
με τους δικηγόρους σου και με τους συμβολαιογράφους σου,
με τα πανεπιστήμιά σου και με τα πτυχία σου,
με τα αεροδρόμιά σου και με τα αεροπλάνα σου,
με τα τραίνα σου και με τους σταθμούς του μετρό σου,
με το Skype σου και με τις ταινίες σου…

Υπερβόρεια Αγαπημένη,
ποιος απ’ όλους αυτούς που σε τριγυρίζουν, 
νομίζεις ότι σε σκέφτεται όπως εγώ;

Υπερβόρεια Αγαπημένη,
ποιος απ’ όλους αυτούς,
νομίζεις ότι θα μπορούσε 
να σου μιλήσει με τα μάτια όπως εγώ;

Υπερβόρεια Αγαπημένη,
που σε κοιτάζω και σε ρουφάω
με τα μάτια μου σαν αποθήκες,
ακουμπάω τις κιθάρες μου στα πόδια σου
και τα καπέλα μου είναι δικά σου...

Στην Α.