Χίλια συντρίμμια έγινα πάλι για σένα κλαίω
έρημος πάλι απέμεινα  σαν κάρβουνο να καίω
Μωρό μου διαβατάρικο μ' ένα στερνο σου αντίο
έφυγες ταξιδιάρικο και μ' άφησες στο κρύο

Ραγίζω σπάω σα γυαλί στα χνάρια σου σκορπιέμαι
μες της καρδιάς σου την αυλή μαραίνομαι χαλιέμαι
Γυρεύω αιτία κι αφορμή σε ψάχνω μες τις μπόρες
πονά ματώνει το κορμί γυμνό στις κατηφόρες

Ποιος άνεμος με ορφάνεψε ποιο τρυφερό αγέρι
αγάπη μου σε πλάνεψε και μ' άφησες το χέρι
Κυλιέμαι πέφτω σε γκρεμούς σε σκοτεινά πηγάδια
ματώνω απο στεναγμούς κλεισμένος στα σκοτάδια

Χίλια συντρίμμια έγινα  για  σένα μαραζώνω
μονάχος τώρα  ξέμεινα σαν το κερί να λιώνω
Χάθηκες παιχνιδιάρικο δεν πρόλαβε να φέξη
μωρό μου διαβατάρικο χωρίς να πεις μια λέξη .

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων.